Sentido Komon

Alam Mo na ba?

Buhay na hindi inalam, pawang ligalig ang kauuwian.

Kanustá ka na? Ano ang ginagawa mo sa ngayon? Bakit tila may problema ka? Ilan lamang sa mga katanungan na ating binibigkas kapag may nakaharap tayong mga kamag-anak, mga kaibigan o maging mga kakilala. …at marami sa kanila ang nagsasabi na ang buhay na hindi nilimi o pinag-aralan ay hindi mahalagang ipamuhay.

Bakit naman ganyang ang isinagot mo? Ang kasunod nating itatanong.

   Dahil karamihan ay nakatanikala at hindi makatakas sa bilangguang kinasadlakan nila. Sa mga relasyong naging patibong at hindi na sila makaahon pa. Sa mga trabahong tila mga kable at lubid na gumagapos sa kanila para lalong malublob at ikalunod nila. Sa bawat araw, patuloy nilang kinakaladkad ang kanilang mga paa para lamang maipakita na sila ay lumalaban sa buhay kahit animo’y mga patay at wala nang sigla pa. Sapagkat subsob at palaging abala sa mga gawain at mga bagay na umaaliw sa kanila, nakalimutan nang alamin ang kahulugan ng sariling buhay. 

   Bihira ang nagsasabi na kinagigiliwan at sadyang aliwan na nila ang kanilang mga gawain. Kahit na hindi sila bayaran ay gagawin pa rin nila ang kanilang mga trabaho. Dahil inalam at pinaglimi nila kung bakit lumitaw at narito pa sila sa mundo. Ito ang mga tao na kilala nila ang kanilang mga sarili, alam kung ano ang mga naisin sa buhay, at kung saang direksiyon patungo.

   Ang buhay na hindi pinaglimi ay walang katuturang buhay. Mistulang tuyot na patpat na matuling tinatangay ng agos sa ilog, at kung saan dalhin ng alon ay doon isasalpók. Ito ang buhay na maligalig, nalilito, at walang direksiyon kung saan pupunta. Ang pinakamainam na paraan upang tahasang matukoy kung anong talaga ang mga ninanasa mo sa buhay, ay ang tanungin ang iyong sarili nang masimbuyò at palagi; Ano ba ang talagang pinag-aaksayahan ko ng panahon? Masaya ba ako sa mga taong nakapaligid sa akin? May respeto ba at may pagtitiwala ang aking pamilya tungkol sa akin? Mabuti ba ang aking relasyon sa mga kasamahan ko sa trabaho? May pananalig ba ang mga kaibigan ko sa akin? Nagawa ko ba ang maging mapayapa sa aking nakaraan? Madalas ba at sapat ang mga kasayahang umaaliw sa akin? Ako ba ay maligaya sa ngayon? Kung nakakahigit ang hindi at may alinlangan ang mga kasagutan, may mga mahalagang bagay na nakakaligtaan ka sa iyong buhay.

   Alamin at tanggapin sa sarili na ipinamumuhay mo ang mga bagay na likas at kusang sumisibol sa iyong puso, dahil narito ang iyong mga potensiyal upang maisakatuparan ang tunay mong kaganapan. Kung AKO ang tatanungin, ang pinagliming buhay ay siya lamang makabuluhang ipamuhay.

Walang makakapag-andáp sa ningas na kumikislap mula sa iyong kaibuturán.

Parting shot:

Some people die at 25, others in their early forties and most of them aren't buried until 75.

We call them Zombies, and they prefer Zombyosis. Isa ka ba sa kanila?

 

andàp, malamlám, malabò adj. dim

kaibuturan, n. inner core

kisláp, kináng, n. shine

ningas, sindí, dingas, liyàb, n. flame

 

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

Pag-ibig sa Bayan

   Nakaupo siya sa ilalim ng puno ng mangga, nagninilay sa mga kaganapang mangyayari sa susunod na mga araw. Kahapon, nakiisa siya sa mga nagtipon sa Pugad Lawin. Malakas ang kanyang pagsigaw kasabay ng pagpunit ng kanyang sedula. Sagisag ito ng kanilang paghihimagsik laban sa pamahalaang Kastila. Tanda na kailangang lumaya ang bansa sa mapanikil na mga dayuhan.

   Ngunit ngayon, nanlulumo siya at hindi matanto kung anong tungkulin ang nararapat niyang balikatin sa katipunan. Hindi siya nakapag-aral at laking bukid. Subalit kilala at ipinagkakapuri siya sa kanilang nayon sa kanyang pagiging makatao, matulungin, at likas na katapatan.

   Kinapa niya ang puluhan ng gulok na nakasukbit sa bayawang at muling hinawakan ang sibat na kawayan na kangina lamang ay matiyaga niyang pinatulis. Tinitiyak kung papaano niya higit itong magagamit sa labanan. Ito lamang ang kanyang mga sandata, kalakip ng marubdob niyang hangaring makatulong sa himagsikan.

   Nanliliit at pinaghihinaan siya ng loob sa haharaping panganib. Wala siyang karanasan sa digmaan, lalo na ang maging isang kawal. Nagpasiya siyang isangguni ito sa kanyang pinuno.

   “Kapatid na pinuno, bakit hindi ako mapakali? Kinakabahan ako at tila naduduwag?” ang paunawa niyang bungad. “Hindi naman ako laging ganito. Nagagawa kong manghuli ng ulupong ahas, supilin at sakyan ang barakong damulag, at tumawid sa rumaragasang tubig sa malawak na ilog sa panahon ng pagbaha nang walang takot,” ang dugtong pa.

   Tumugon ang pinuno,“Sasagutin kita kung bakit, hayaan mo munang magbilin ako sa ilan nating kapatid. Kung nais mo, makiumpok ka sa amin.”

   Sa buong maghapon; nanatiling nakaupo at nakikinig ang katipunero, pinagmamasdan niya ang pagdating at paglisan ng mga tao na inaalam ang mga tungkuling gamgampanan sa katipunan. Nakita niyang magkakatulad na tinanggap ng pinuno ang lahat na may pagsasaalang-alang, pakikiisa, may ningning sa mga mata at laging nakasilay ang ngiti sa kanyang mukha.

   Kinagabihan, nang makaalis na ang lahat at mapag-isa ang pinuno, nagpahiwatig ang katipunero;

  “Ngayon, maaari mo na bang ituro sa akin?”

Inanyayahan siya ng pinuno na sumunod sa kubol nito. Ang kabilugan ng buwan ay nakatanglaw sa kalangitan at ang liwanag nito’y nakapagdudulot ng masuyong katiwasayan sa paligid.

   “Nakikita mo ba ang buwan, kung gaano ito kaganda? Nagagawa nitong tanglawan ang lahat ng natatanaw niya. At bukas, muling sisilay ang araw upang siya naman ang pumalit at magbigay ng liwanag.” Ang paala-alang susog ng pinuno.

   Nakataas ang kilay, nagpahayag ang katipunero,“Ngunit ang silahis ng araw ay higit na maliwanag, ipinapakita nitong malinaw ang mga tanawin sa ating paligid, ang mga punong-kahoy, ang mga bundok, pati na ang mga ulap.”

   “Palagi kong niliirip at inaapuhap ang tamang kasagutan, at kailanman hindi ko narinig ang buwan na nagsabing, bakit hindi ako kasing liwanag ng araw? Ito ba’y sapagkat ako ay maliit lamang kaya naduduwag ako?” ang patambis ng pinuno.

   “Hindi naman sa ganoon,” ang nababalisang tugon ng katipunero. “Ang buwan at ang araw ay magkaibang bagay. Bawat isa ay may sariling kagandahan at pagtanglaw. Hindi mo maaaring paghambingin sila.”

   “Kung gayon, nasagot mo ang iyong katanungan,” ngumingiting pahayag ng pinuno. “Tayo man ay magkaibang tao, may kanya-kanyang inihahandog na kaliwanagan. Bawat isa ay kumikilos ayon sa ating mga pinaniniwalaan, at gumagawa ng mga katotohanan sa pamamagitan ng pagtutol at pakikipaglaban upang ang ating bansa ay maging malaya. May kanya-kanya tayong ginagawang  pagtanglaw at nagiging maliwanag at nagni-ningning lamang ito kung maaayon sa simbuyong nananaig sa puso mo. Silaban mo at patuloy na painitin ito, upang lalong maglagablab. At ang iyong kahinaang loob ay masusupil.”

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

Pssst... Namalayan Mo na ba?

Yaon lamang mga nagkamalay ang makakaranas 

ng wagas na kaligayahan sa buhay.

 

KAMALAYAN (Awareness)

   Dalawang babae ang parehong umabot sa gulang na pitumpo, ngunit bawa’t isa ay humarap sa magkaibang pananaw. Ang isa ay “nababatid” na ang kanyang buhay ay matatapos na. Sa kanyang kaisipan, ang pitumpong taong buhay ay nangangahulugan ng katandaan, rayuma, pananakit ng mga kalamnan, patuloy na panghihina, na kinakailangang harapin at tanggapin na ito ang kawakasan ng kanyang buhay. Subalit ang isa, ay nagkamalay at nagpasiya na ang tao ay may kakayahan na anuman ang kanyang gulang ay makakayang baguhin ang sariling kalagayan, at itaas ito sa kanyang nais na antas at kakayahan. Ipinasiya niyang sumali sa grupo ng mga umaakyat ng bundok (mountain climbing), bilang pampalakas na libangan sa gulang na pitumpo (70). Sa nakalipas na dalawampu’t limang taon (25), iniukol niya ang kanyang sarili na maging eksperto sa pag-akyat sa matataas na bundok sa buong daigdig, at nagpatuloy ito hanggang sa umabot siya nang mahigit na siyamnapong taong gulang (90+). Si Hulda Crooks ay naging pinakamatandang babae na nakaakyat sa bundok ng Fuji sa bansang Hapon.  

Hulda Crooks (May 19, 1896 – November 23, 1997) was an American mountaineer. Affectionately known as "Grandma Whitney" she successfully scaled 14,505-foot (4,421 m) Mount Whitney 23 times between the ages of 65 and 91. She had climbed 97 other peaks during this period. -Wikipedia

  Ipinapakita dito, na anuman ang iyong kapaligiran o kalagayan; kailanman ay hindi ang mga kaganapan o pangyayari ang dahilan, bagkus ang nagbibigay ng kahulugan sa mga ito ay ang ating Kamalayan dito. Alisin ang ating malay para dito, at wala nang kabuluhan pa ang patutunguhan ng mga pangyayaring ito. Subalit ituon ang kamalayan dito, at mistulang may giya na may direksiyong pupuntahan ito.

Aking nadinig at nalimutan ko.

Aking nakita at naala-ala ko.

Aking ginawa at naunawaan ko.   –Confucius (551-479 BC)

. . . At namalayan kong ako pala ay matagal nang natutulog.

 Hindi ang mga pangyayari sa ating buhay ang humuhubog sa atin, bagkus ang ating kamalayan kung anong kahulugan nito sa atin.

   Hangga’t ang iyong kaisipan ay walang direksiyon, hindi ka pa nagkakamalay. Kapag nalalaman mo ang iyong  intensiyon o hangarin, batid mo ang magiging resulta nito, maging ito ay patungo sa kaligayahan o kapighatian... nagkakamalay ka na. Naaabot ng iyong kamalayan at pamantayan ang anumang kakahinatnan nito. Mula sa pananatili ng iyong integridad, karangalan, at buong pagkatao, natatalos mo ang epekto nito sa iyong buhay. Habang tayo ay nagkakamalay, umuusbong ang ating mga paniniwala, at ito ang kapangyarihang lumilikha ng mga makabuluhan at kapangyarihang pumupuksa ng mga walang saysay.

   Anuman ang ating ginagawa, ang kamalayan o walang kamalayan na ating pinaiiral sa ating mga sarili ang ating papaniwalaan, dahil nababatay ito sa kasiyahan o kahapdian. Kapag masakit, iiwasan natin. At kung masarap, ipagpapatuloy natin. Narito ang katotohanan kung anong uring kamalayan ang ating gagamitin: Pagpapasarap, pagpapakahirap, panandaliang aliw, o pagtitiyaga na sa bandang huli ay malalasap din ang inaasahang kasiyahan?

 "Malay natin... baka nalaman na niya."

 

 “Ano bang malay ko diyan!”

 

   “Wala akong namalayan.”

 

   “Nagkamalay na ba?” 

   “Kamalayin mo ang iyong loob.”

 

Diyos ko pooh! Nawalan ng malay ang katabi ko!

 

"Hoy Bestre, 'yong kaibigan natin na si Bruno, paglalamayan na mamayang gabi."

 

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

AKO pala ay Nakatulog

Ano ba ang Kamalayan?

Limitadong paniniwala o bukas na paniniwala? Alinman ang piliin sa dalawang ito, ay siyang magbubunsod ng iyong kapalaran.

Ito ay ang ating pangmalay (awareness) na pinaniniwalaan. Kung anong uring kamalayan ang biglang sumagi sa ating isip at hinango sa nakatagong memorya ng karanasan sa ating kaisipan, ito ang ating paniniwalaan at pangmumulan ng ating kapasiyahan. Halimbawa: Kalimitan sa ating buhay, nagsasalita tayo ng mga bagay nang walang malinaw na ideya kung ano ang ating binibigkas. Lalo na kung ating ikinikuwento ang istorya na nadinig natin sa iba na naikuwento naman sa tagapakinig sa atin at sa katagalan ay naiparatin din sa nagkuwento. Nangyayari ito nang hindi natin namamalayan na tagahatid na pala tayo ng kuwento ng iba na nagmula din sa iba. Ang tawag dito ay siyete. At ito’y dahil tinatrato natin ang ating pinaniwalaan na isang bagay, gayong ito ay isa lamang na pakiramdam na nagpapatunay sa isang bagay. Ang simpleng paraan upang maunawaan ang isang ideya, ay gawin itong isang hakbang o baitang upang ganap na maintindihan ito. Sa madaling salita, kumilos at gampanan nang maranasan.

    Mapapansin na lamang natin, at hindi namamalayan na mali ang ating paniniwala at walang katiyakan, at ito ang dahilan kung bakit hindi natin nagagamit nang husto ang kapasidad na nakatago sa ating Kamalayan.

   Lahat ng ating pinaniniwalaan ay batay sa ating Kamalayan. Pinangingibabawan ito tungkol sa ating nakaraan, batay sa ating mga ipinagkahulugan sa naranasang kasiyahan o kasakitan. Ang pagsubok dito ay nasa tatlong dahilan:

1) Lahat tayo ay walang malay kung magpasiya sa ating paniniwalaan. Madali tayong maniwala lalo’t mga matatanda, o ang mga hinahangaan nating idolo ang nagsabi para dito.

2) Madalas na ang kamalayan natin ay higit nating pinaniniwalaan ang maling pakahulugan sa mga nakaraang karanasan. Nasanay na tayong hindi namamalayan na paulit-ulit pa rin ang ating pang-unawa sa dating mga problema at walang bagong solusyon upang malunasan ito.

3) At kapag nagkamalay naman tayo, at pinagtuunan ng pansin ang isang pangyayari, nagtatalaga tayo ng paniniwala para dito. At nakakalimutan nating ito ay isa lamang na interpretasyon.

   Marami sa atin ang may kakayahang magkamalay kung gagawin lamang. Ngunit karamihan ay tulog, natutulog, at nagtutulog-tulugan. Gayong kaya naman nating likhain ang mga makabuluhan at makahulugan na makapagpapalakas na magtiwala para sa ating mga sarili. Dangan nga lamang, marami din sa atin ang panatag na lamang na mabuhay nang walang namamalayan sa mga nagaganap sa kanilang kapaligiran.

    Sumangguni sa iyong intuwisyon. Sa abot ng iyong kamalayan, palagi itong bumubulong kung ano ang tama at mali. At kung ikaw ay nasa tamang kamalayan, ang buhay na iyong tinatahak ay mananatiling nasa tamang landas. Lahat ng mga dakilang tao na matatagumpay, nalalaman ang kapangyarihan ng patuloy na kamalayan ng kanilang pananaw sa buhay, kahit na ang lahat ng mga detalye para makamit ang mga ito ay wala pa. Kung maisasagawa mo na magkaroon ng matinding katiyakan na pinangingibabawan ng iyong buong kamalayan, magagawa mong mapagtagumpayan ang anumang bagay na iyong nanaisin, maging yaong mga bagay na imposibleng magawa ng ibang tao. Sapagkat ang iyong pangmalay sa mga ito ang sanhi at nagpapahiwatig ng iyong intuwisyon.

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

Natutulog Ka pa ba?

 5 Ang Daigdig Mo ay Ikaw

Hangga’t ikaw ay nagkakamalay, ang mga pagkilos na mula dito ay nililikha mo ang iyong sariling daigdig. Anumang ipinupukol sa iyo ng tadhana, maging ito’y mga balakid at mga paghamon, ang siyang humuhubog sa iyong buhay nang higit pa sa anumang bagay. Nasa iyong pangmalay nagsisimula ang lahat. Anuman ang iyong pinaniniwalaan, ang iyong kamalayan mula dito ang magtatakda sa iyong mga kapasiyahan. At kung ang paniniwalang ito ay hindi na mababago at bahagi na ng iyong buhay; ito mismo ang magtatakda kung maaliwalas o masalimoot, maligaya o malungkot, ang tuwirang magaganap sa iyong buhay.

  Ikaw ay wala sa daigdig; ang daigdig ay nasa iyo. Bawa't isa ay manlilikha ng kanyang sariling daigdig. At bilang manlilikha, ang kamalayang ito ay higit na mahalaga kaysa buong daigdig. Anumang iyong nararanasan ay repleksiyon ng iyong sarili. At anumang nasa labas ng daigdig mong ito ay walang magagawang makabuluhang mga kasagutan, hangga't hindi ka nagbabago at kumikilos na tagalikha ng iyong mga reyalidad.

   Ang matuwid na landas na iyong tataluntunin ay ang sa iyo. Higit sa lahat, ikaw lamang ang may kapangyarihan at karapatan sa iyong kapalaran. Ang pangmalay mo sa iyong kaunlaran at kaligayahan ay nakasalalay sa iyong mga kamay. Walang iba o sinuman ang makagagawa nito para sa iyo. At higit na masaklap, kung may sinusundan at ginagaya kang iba na magdudulot lamang ng ibayong kapighatian sa iyo. Huwag pabayaan na makasama mong malibing ang iyong musika, patugtugin mo na ito hanggat maaga pa.Tiyakin lamang na ikaw nga talaga ang nakapangyayari at lumilikha ng sarili mong daigdig.

Ang kamalayan ang nagbubunsod na maging mabuti ang masama, nagtatalaga kung malungkot o masaya, nagpapairal ng mayaman o mahirap, at nagtatakda sa pagkabuhay o kamatayan.

   Kailangang magkamalay bago sumagot at mangako. Iwasang "tulog" ang isip. Ang sumagot ng “hindi” o “ayoko” ay siyang pinakamatayog na pangangalaga sa sarili. Makatotohanang mapaunlakan mo ang iyong sarili kung lilisanin mo ang isang pagtatalo, tatanggihan ang isang paanyaya, bibiguin ang isang kahilingan o pakiusap, at iwasan ang iniaatang sa iyo. Makakalayo ka sa mga ito nang may kasiglahan at higit na pagtitiwala sa sarili kaysa tanggapin at sumagot ng “Oo” sa mga kahilingan. Hindi isang karuwagan ang umiwas at ipaalam ang iyong kakayahan at kawalan ng panahon. Mahirap na isuong ang sarili sa mga bagay na magpapahirap at magsasalang sa iyong reputasyon. Madali ang mangako, subalit ang tuparin ito nang may agam-agam ay mahirap.

Jesse Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

(May nagtanong kung tagasaan AKO talaga sa lungsod ng Balanga: Sa Brgy.Cupang Proper po)

Naligaw Ka ba?

6 Maging Positibo ang Pananaw

   Anumang bagay na ating magagawa o hindi magagawa, na ating ipinapalagay na posibleng gawin o imposibleng gawin, ay bihirang kakayahan ng tunay nating kapasidad. Ito ay nakabatay sa kakayahan kung ano ang ating pangmalay kung sino tayong talaga. Anumang kamalayan sa ating pagkatao, mabuti o masama man; ito ang ating paniniwalaan. Ang mahalaga ay maunawaan nating na tayo mismo ang simula ng lahat ng ating nararanasan. At ito'y umaayon kung anong "grado ng salamin" na iyong ginagamit sa tuwing naglalagay ka ng interpretasyon sa mga pangyayari.

   Ang Kamalayan ay katulad ng pagtatayo ng bahay, manatiling positibo sa paggawa nito. Naiintindihan mo ang lahat ng elementong nakapaloob dito, mula sa plano (blueprint), paghahanda sa lupa at pagtatayo ng matibay na pundasyon. Kasunod nito ang pagkuha sa mga taong may kinalaman sa gawaing ito, paghahanda ng mga pangunahing materyales na gagamitin sa pagsasaayos ng mga partisyon, at mga kagamitan upang mabuo ang bahay. Kung wala ang isang sangkap sa mga ito, imposibleng mabuo ang bahay sa tamang istruktura nito.

Walang kadakilaan na kailanman ay matatamo, kung walang mga dakilang tao, at ang mga tao ay nagiging dakila lamang kung may kamalayan silang mangyari ito.

   Ganito din sa paggamit ng kaisipan, kung wala ang mga preparasyong ito, wala ring kakahinatnan ang anumang iyong hangarin na maging maayos ito tulad ng iyong inaasahan. Sa simula pa lamang, kung ang iyong intensiyon ay hilaw at may kulang, hindi ito magaganap. At kung may bahid naman ito ng pagsasamantala, o nakatagong kabuktutan; ikapapahamak mo ito.

   Upang magkamalay, may mga pagkilos itong sinusunod, tulad ng mga ito:

   Kamalayang hindi mo magagawang katulad ng iba na nais mong parisan, 

gaano man kamahal mo ang taong ito.

   Kamalayang ikaw ay umiibig, kahit na natatakot kang bigkasin ito.

   Kamalayang ang laban ng isang tao ay hindi sa iyo.

   Kamalayang ikaw ay higit na magaling kaysa pagkakilala ng iba sa iyo.

   Kamalayang ikaw ay makakaraos at makakaligtas sa anumang kapahamakan.

   Kamalayang magagawa mong tahakin ang iyong sariling landas,

 gaano mang paghihirap at kabuhayan ang nakapaloob dito.

   Kamalayang habang nakatuon ka sa matuwid mong landas, ang sangkatauhan ay kusang tumutulong at ang sansinukob ay naglalatag pa ng maraming pagkakataon upang matupad mo ito.

   Ikaw ay laging nasa isang pagpili lamang upang mabago ang iyong buhay. Nakaupo ka pa ba, at hindi makapagpasiya, at naghihintay na lumakas ang loob bago kumilos? 

 Gayong para sa iyong kabutihan at kaunlaran ang makakamit mo.  

Sino ba sa iyong akala ang makagagawa nito para sa iyo? 

 Ikaw mismo, ang tangi lamang makagagawa nito para sa iyo. 

Kung hindi ka kikilos, ikaw ay kikilosin ng iba batay sa kanilang kagustuhan at hindi sa ganang iyo. 

Mga Pamantayan ng Kamalayan: 

Magkamalay- na panatilihin ang mga dakilang kaisipan na ang tinutungo ay makabuluhan at kabutihan lamang.

Magkamalay -na tuklasin kung ano talaga ang hinahanap mo at pagtuunan ito ng 

ibayong pansin.

Magkamalay -na alamin at pag-aralan kung papaano nito mapapaunlad at makapagpapaligaya sa iyong sarili.

Magkamalay -na hangga’t walang inspirasyong nangingibabaw, 

walang kasiglahang mamamayani.

Magkamalay -na makipag-ugnayan sa mga tagapagturo (mentors) na palawigin pa ang iyong kaalaman at karanasan.

Magkamalay -na maglaan ng mga tamang katanungan na makapagpapaliwanag sa iyo ng mga 

tamang kasagutan.
Magkamalay -na humiling upang mabigyan, 

kumatok nang pagbuksan, 

at tumuklas nang may matagpuan. 

Jesse Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

(May nagtanong kung tagasaan AKO talaga sa lungsod ng Balanga: Sa Brgy.Cupang Proper po)

Kaligayahan o Kapighatian?

7 Mga Pangako na Wakasan ang Kapighatian

Tanggapin at lunasan kung papaano magagawa ang kapaligiran na mapayapa at mainam na tirahan. Alalahanin sa tuwina kung ano ang ating maiiwan sa susunod na mga henerasyon.

Ipinapangako ko . . .

Ang kamalayang maging malakas at matatag na walang makakaagaw ng pansin sa aking kapayapaan.

Ang kamalayang pag-usapan ang kalusugan, kaligayahan, at kaunlaran sa bawa’t taong aking makikilala.

Ang kamalayang gawin na madama ng aking mga kaibigan na mayroon silang kahalagahan.

Ang kamalayang tignan ang positibo kaysa negatibo at umasam na ito ay katotohanan.

Ang kamalayang isipin lamang ang mahusay at mainam, at gumawa ng may kagalingan sa tuwina.

Ang kamalayang maging masigla at nagbubunyi sa tagumpay ng iba tulad ng nangyayari sa akin.

Ang kamalayang malimutan ang mga kamalian sa nakaraan at may kagitingan sa hinaharap.

Ang kamalayang maging masayahin, at tinatawanan ang mga panandaliang mga balakid at mga bagabag.

Ang kamalayang panatilihing pinayayabong ang kaalaman upang maiwasang punahin ang iba.

Ang kamalayang makapaglingkod, magmalasakit, at dumamay sa mga nangangailangan ng tulong.

Ang kamalayang maging tunay at wagas sa lahat ng aking ginagawa, nang walang pag-aakala,

                            pamemersonal, at yaong mga katotohanan lamang ang aking ipapahayag.

 

 

 

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

 

 

Gumising Ka Naman!

 

8 Manatiling Gising at Laging Handa 

   Makagagawa ka ng mahusay na sermon sa pagpapakita ng iyong buhay kaysa paggamit ng iyong dila. Anumang binibigkas mo ay walang saysay kung sa iyong sarili ay hindi mo ito nagagampanan. Kung natutulog ka’t wala pang namamalayan sa tamang kahulugan ng iyong buhay, panahon naman na bigyan mo ito ng pansin. Dahil hindi lamang ikaw ang mabibiyayaan nito, maging ang iyong pamilya ay makikinabang kung ikaw ay gising na at handa sa mga pangyayaring dumarating sa inyong buhay.

     Laging mapag-isa at magbulay-bulay. Anumang karanasan na nagdadala sa katahimikan ng iyong kamalayan ay matatawag na meditasyon. Sa pagkilos sa araw-araw ay may makakaharap kang nangangailangan ng masusing paglilimi, at dahil dito, mahalaga na masanay kang mapag-isa at ituon ang iyong buong kamalayan kung ano ang tunay mong nais na mangyari, at kung ito'y may kinalaman sa iyong wagas na layunin sa buhay.

   Lagi kong binabanggit, higit na mabuti ang gising kaysa ang magkunwari. At lalong nakakahindik naman kung ikaw ay nagtutulog-tulugan.

   Hindi mo kailanman alam kung papaano ang mga bagay ay maisasaayos. Lahat ng iyong tagumpay, at maging lahat ng iyong kabiguan ay tuwirang resulta ng iyong kamalayan. Lahat ng iyong kahinaan at kalakasan, kalinisan at karumihan, kapurihan at kapintasan, ay tanging sa iyo lamang, at hindi para sa iba. Walang sinuman ang magagawang maliitin ka, abusuhin ka, pagsamantalahan ka, kung wala kang partisipasyon o kooperasyon. Ikaw lamang at wala ng iba pa ang makapagbabago para sa iyong sarili, hindi magmumula sa iba. Ang iyong kundisyon at kalagayan ay sarili mo, at ang kaligayahan at kapighatiang naghahari sa iyo ay sanhi ng iyong kamalayan kaya ito nangyari. Kung ano ang iyong malay, ito ikaw, at habang nag-iisip ka, ang kamalayan mo ay umiiral.

Habang pinagyayaman natin ang ating kamalayan sa mga bagong paniniwala tungkol kung sino tayo, ang ating mga asal o nakaugalian ay nagbabago upang patibaying higit ang ating bagong pagkatao.

Ang Pangako

Hangga’t ako’y may Kamalayan, hindi ko magagawang makatulog,

sapagkat may misyon akong tutupdin na kailangang maganap.

Hindi ko inaaksaya ang aking panahon sa walang mga kabuluhan.

At hindi rin ako mabibigo sapagkat lagi akong may mga parehong mga katanungan,

katulad na mga pagpapagod, katulad ng mga pagkalimot,

katulad ng mga pagkatakot, katulad ng pagka-makasarili,

at katulad ng mapagpasalamat at mapagbigay.

Hangga’t ako’y may Kamalayan, hihiling ako at makatatanggap.

Kapag ako’y kumakatok, ang pintuan ay nabubuksan.

Kapag akoy tumingin at talagang tumitig, aking natatagpuan

ang aking Kaluwalhatian.

Sa lahat ng ito, tandasang aking namamalayan.

Patunayan na ang iyong Kamalayan na makagawa ng mga makabuluhang kapasiyahan at mga pagkilos ay napakahalaga. Mayroon kang dakila at hindi natutuklasang kapangyarihan na makagawa ng kabutihan at malaking kaibahan sa iyong kapwa.

. . . anong malay mo, ito na pala ang hinihintay mong pangako na buong kamalayang tupdin mo ang iyong dakilang misyon na gampanan ang itinakdang Kaluwalhatian para sa iyo.

Ang naglalagablab na apoy ay nagsimula lamang sa isang siklab, gayundin ang isang pagkamalay na humantong sa isang ulirang buhay.

Jesse Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

 

 

 

(May nagtanong kung tagasaan AKO talaga sa lungsod ng Balanga: Sa Brgy.Cupang Proper po)