Maging Matapang na Magbago

Sa pagsalubong sa bagong taon ng 2016, panibagong paghamon muli ang ating haharapin. Isang bagong pagsubok sa ating mga kakayahan mula sa mga karanasan at mga leksiyong ating natuklasan at natutuhan sa taong ito. Lahat tayo ay nahaharap sa isang pambihirang oportunidad upang ganap na magtanong: "Kung may mababago akong bagay sa aking buhay na magdudulot ng tahasang karagdagan sa aking kaligayahan at satispaksiyon, ano ang mahalagang bagay na ito?"
   Ang diwa ng repleksiyong ito---ang hangarin na yumabong at umunlad. Ito ang mahalagang pagbabago na nagtutulak at humuhubog sa atin sa makabagong panahon---madalas na hinihimok tayo ng mga pagkakataon upang lumikha ng matayog na mga solusyon para sa bagong buhay.

Ito ang mahalaga sa mga sandaling ito.

   Isang bagong pagkatao na higit na naiiba kaysa dati. Hindi madali ang gumawa ng mga resolusyon at isakatuparan ang mga ito nang puspusan. Isa itong napakahalagang tungkulin upang makalikha ng mga positibong pagbabago sa ating mga buhay. Subalit kung tayo ay matapat sa ating mga sarili, mag-ukol tayo ng pansin, kung gaano ang itatagal ng mga resolusyong ito; mga ilang oras, dalawang araw, maaaring dalawang linggo kung talagang tayo ay determinado. Katanungan: "Bakit kaya ang mga tulad nito na malalim at sadyang kinakailangan sa ating buhay, na may mabuting intensiyon ay madalas kusang napapanis at tuluyang nalilimutan ilang araw lamang, o maging ilang oras lamang, at balik-muli sa dating gawi, ugali, o bisyo? "Madali ang mangako at mabilis din ang mapako." Ang atin bang abilidad na tunay na magbago ay limitado doon sa mga panahon ng ating buhay kapag ang mga panlabas na puwersa at mga pagkakataon ay pinipilit na magbago?
   May isang pangyayari tungkol sa isang tao; ito ang pahayag niya, Nang ako ay 45 taon ang gulang, ako ay matagumpay na negosyante, may karagdagang bigat na 60 lbs sa aking timbang, mataba ako at sadyang matakaw sa pagkain kapag may stress, at walang panahon na mag-ehersisyo dahil subsob ako sa trabaho. Sa kanyang ika-limang taon na kaarawan, ang aking anak na si Karlo ay nagbigay ng isang aklat sa akin tungkol sa pagsunod ng tamang kalusugan. Sa unang pahina, tinulungan siya na kanyang mommy na isulat ang mga salitang ito: Daddy, para sa aking ika-limang taon na kaarawan, nais kong maging malusog ka. Nais kong magtagal pa ang iyong buhay para palagi kitang makasama sa aking paglaki." Ang pakiusap na ito ng aking anak ang nagbukas sa aking isipan para baguhin ko ang aking pananaw tungkol sa aking istilo ng pamumuhay.
   Ang karanasang ito ang siyang naghudyat para simulan ang bago, at malusog na lifestyle para sa taong ito. Subalit hindi ito ang unang pagkakataon na pinagpasiyahan niya na magbago. Maraming uri ng diyeta at sistema ng ehersisyo ang sinubukan niya, subalit laging nananaig ang stress sa kanyang trabaho at lagi niya itong nakakalimutan.
   Ang mabilis na pagbabago ng perspektibo ay ang aksiyon mula sa kanyang anak. Ang pahayag nito ay siyang tuluyang gumising sa kanyang pagkakatulog. Ang kanyang pahayag, "Ang bawasan ang aking timbang bilang motibasyon ay may kakulangan, subalit ang mga pakiusap ng aking mga anak ay sadyang mabisa, minamahal ko sila at gagawin ko ang lahat para makagawa ng malusog na desisyon."

Isang Masaganang Bagong Taon sa Lahat!

Kilalanin Kung Sino Kang Talaga

Ang kilatisin ang ating buhay mula sa kaibang perspektibo ay siyang lakas para itulak tayo na magbago. Kung minsan, sa mga nasalihan kong talakayan, madalas ay hinihiling ko sa aking mga kausap na gumawa ng apat na mga asumpsiyon o pagbabaka-sakali:
Una; sa pisikal na halimbawa, isaisip o ilagay sa iyong imahinasyon na nagkaroon ka ng atake sa puso kamakailan; kailangan ngayon na kumain nang naaayon sa kalagayang ito.
Pangalawa; sa mental o isipan na halimbawa, sa kalahatian ng buhay para sa iyong mga gawain (professional or occupational) na napapanahon, sa kaalaman at kumpetensiya ay mayroon lamang na dalawa at kalahating taon na natitira; kailangan ngayon na maghanda para dito.
Pangatlo; sa sosyal o emosiyunal na pakikipag-relasyon, magsimulang gumawa ng asumpsiyon na bawat bagay na iyong binibigkas o sinasalita tungkol sa iba ay mistulang naririnig nila nang harapan; kailangan ngayon ay magsalita na umaayon nang tulad nito.
At pang-apat; sa ispriritwal na halimbawa, isaisip sa imahinasyon ang isa-sa-isang harapang personal na paghahayag at pagsusulit sa Dakilang Ama nang iyong mga nagawa, mapabuti o mapasama man. Gawin ito nang madalas; at ipamuhay ang mga halimbawang ito.
   Hinihiling ko na gawin ang mga asumpsiyon na ito sapagkat, tulad ng bata sa nakaraang artikulo sa itaas, tungkol sa kanyang komentaryo sa kanyang ama, ang mga asumpsiyong ito ay magagawang ilantad ang tunay na kaganapan at hulihin ang iyong atensiyon para makagawa nang tahasang pagbabago. Magiging binhi o sanhi (stimulus) ito na magtutulak sa atin para pag-aralan at isaayos ang ating mga priyoridad kung ano ang talagang mahalaga sa ating buhay.

Mahalagang Puwang

Sa aking mga nabasa na, ang tatlong mahalagang pangungusap na nagpakulo nang higit sa aking pag-iisip nang una ko itong matunghayan---at patuloy pang nagpapakulo sa aking isipan sa tuwing nililimi ko ang bagsik nito---ang mga ito ay:
"Sa pagitan ng stimulus (sanhi o kadahilanan) at response (reaksiyon) ay mayroong espasyo o puwang. Sa espasyong ito nakabatay ang ating kalayaan at kapangyarihan na piliin kung anong uri ng kasagutan o reaksiyon. Sa kasagutang ito nakasalalay ang ating pagyabong at ang ating kaligayahan. At huwag din nating kalilimutan, sa puwang na ito---narito din ang magiging kapalaran natin kung tagumpay o talunan, kasaganaan o kahirapan, kaligayahan o kapighatian, at pagkabuhay o kamatayan."
   Marami sa atin, kapag nahaharap sa ganitong espasyong sitwasyon, higit nilang pinipili ang tumahimik at magsawalang-kibo. Walang response o kasagutan anuman. Walang anumang pagbabago. Nasaksihan mo na ba na may nagawang pagbabago sa buhay ang palaging umaasa, naghihintay, at nananatiling tahimik at walang anumang pagbabago?
   Hindi ba isang kataka-taka at nakapanggagalaiti na malaman na ang isang tao na may malubhang kanser sa baga ay patuloy pang nagsisigarilyo? Na ang isang sugapa sa alak at mayroon ng terminal na sakit sa kanyang atay ay patuloy pa sa pagkagumon sa alak? Ang mga taong ito ay pinili na huwag kumilos sa espasyong nakapagitan sa sanhi at kasagutan. Higit nilang pinili ang huwag magbago. Maari ding kaya nila hindi magawa ito sa espasyong ipinagkaloob sa kanila, ay dahil mapapagod sila at mahirap nilang ito ay magawa pa.

Mamuhay mula sa Puso

Marami sa atin ang nawawalan ng kakayahan para magbago pa---na maging karapatdapat para tahasang maipakita ang ating tunay na pagkatao. Madalas tayong nasisira at hindi natutupad ang ating mga pangako sa ating mga sarili sa maraming pagkakataon, at kung bakit sa bandang huli ay laging nabibigkas natin ang paniniwala na "Ito ay ako, at wala na akong magagawa pa." Isa itong pag-amin bilang pagsuko, na anumang hindi magandang ugali o masamang bisyo, ay bahagi na ng ating pagkatao.
   Narito ang ating mga karanasan, sa pagnanais na makagawa ng pagbabago; ay ang pangakuan ang ating mga sarili at sirain din ito. Mga pangakong madaling mapako. Sa dahilang ginagawa natin ito batay sa pampubliko o pribadong mga antas ng ating buhay. Bawat isa sa atin ay namumuhay ng tatlong uri ng buhay: publiko (hayagan), pribado (nakatago), at sekreto (lihim at sarili lamang ang nakakaalam).
-Sa ating publikong buhay, tayo ay nakikita at naririnig ng ating mga kasama, mga kakilala, mga katrabaho, at mga kaibigan sa loob ng sirkulo ng ating impluwensiya.
-Sa ating pribadong buhay, malaya ang ating pansariling inter-aksiyon (intimate) para lamang sa ating asawa, kapamilya, at iilang matatalik na kaibigan.
-Ang sekretong buhay ay kung nasaan ang iyong puso, ito ang ubod ng iyong pagkatao, narito ang iyong simbuyo o passion, at narito ang iyong tunay na mga motibo---ang pinaka-ultimatum mong mga hangarin sa iyong buhay.
   Kung ilalantad mo ang iyong tunay na pagkatao---sa iyong sarili at mapagkakatiwalaang iba pa---na kung saan wala kang agam-agam o pangamba man na ilahad ang iyong sekretong buhay, mistula itong pintuan ng dam ng tubig na binuksan sa pagragasa ng iyong pagbabago, humahanap at tumatanggap ng mga suhetisyon na makakatulong tungkol sa iyong pagnanasang magbago, kumikilala at nagnanais na magkaroon ng istilo ng pamumuhay na angkop at tumutugon sa mga bagay na priyoridad at mahalaga para sa iyo. At kung hindi bukas ang iyong isipan sa antas na ito, kung wala kang pansariling-kaalaman, madali kang babalik sa iyong sosyal na salamin ng publiko at pribadong buhay at mamuhay muli sa komportableng istilo na nakagawian mo.
   Sa pagnanais na matanggap tayo ng iba, pinipilit natin na maging tulad nila, At madali tayong nakakalimot at napapabayaan natin kung sino tayong talaga. Kung tutuusin, ang ating mga ugali, mga asal at gawi, ay nakapaloob sa ating mga prinsipyo, mga values, at mga saloobin. Ang mga ito ang nasa sekretong buhay natin. Subalit, taliwas at hindi umaayon ang ating mga ginagawa sa maghapon sa tunay nating pagkatao. Lagi tayong nagsusuot ng ibat-ibang maskara sa magkakaibang pagtanggap sa sinumang ating nakahalubilo sa ating lipunan. Maliban na ipahayag at ilantad kung sino tayong talaga para sa kanila.
   Nasa sekretong buhay lamang ang ating tunay na pag-asa para likhain ang ating minimithing kaligayahan at patuloy na kapayapaan. Ating tuklasin ang dakilang katotohanang ito upang pagyabungin at pasiglahin nang puspusan ang ating publiko at pribadong mga buhay

Isang Paghamon sa Pagbabago

Sa taong ito, kaysa magsulat o mag-isip tungkol sa iilang mga mabilisan at hindi nakaplanong mga lunggati, magsimula sa isang lunggati: ang tahasang malaman at maintindihan ang iyong sekretong buhay. Ito ang nakakubli mong pagkatao na bihira mong pag-aralan kung sino kang talaga. Sanaying madalas ang iyong sarili na alaming mabuti ang tungkol dito. Maghanda ng journal na kung saan ay madali mong maisusulat, masasaliksik, at matitimbang ang mga mahalagang bagay tungkol sa iyo.
   Maghanda na makagawa ng resolusyon at simulang italaga ang sarili na tuparin ito. Magsimula sa maliit na mga pagkilos na makakaya at nakahandang tuparin ang higit na mahalaga at mga priyoridad na makakatulong sa iyo. Habang ang iyong abilidad ay kalakip ang integridad para sa iyong sarili, lalong nadaragdagan ang iyong pagnanasang magtagumpay. Higit na pag-ibayuhin ang maliliit na tagumpay na ito sa pamamagitan ng pagharap sa malalaking paghamon o ugali na kailangang mabago. Palaging alalahanin na ikunekta ito kung "bakit" ang mga bagay na ito ay nais mong mabago.
   Maglaan ng panahon na makalikha ng suporta sa ilang kapamilya o mga kaibigan na maibahagi ang mga tungkulin o commitments na ito. Hilingin ang iyong mahal sa buhay o matalik na kaibigan na makiisa at matulungan ka sa mga pagbabagong ito. Maglaan ng regular na oras o araw na kung saan makapagbibigay ka ng pag-uulat sa iyong progreso.
   Bawat sandali ay mahalaga, manatiling gising sa tuwina. Bagay na hindi maganda at hindi makakabuti ay ating iwaksi. Ugaling nagpapahirap, nasa pagbabago lamang ang tanging lunas.

Mga Mahalagang Hakbang sa Pagbabago
1. Pag-aralan ang tunay o sekreto mong pagkatao. Tignan kung ano ang talagang mahalaga para sa iyo, at ituon ang iyong buhay sa mga bagay na ito.
2. Ipamuhay ang iyong pribado at sekretong buhay na tila nakaharap sa publiko---na parang bawat bagay na iyong ginagawa at binibigkas na mga pangungusap ay nakikita at naririnig ng mga tao na maaapektuhan ng iyong mga aksiyon. Makapagbibigay ito sa iyo ng panlabas na perspektibo sa iyong mga kagawian o ikinikilos para matulungan ka na makilala ang mga tagpo o lugar na kung saan ay makakasulong sa iyong pagbabago.
3. Alamin at tumanggap ng pag-uulat tungkol sa sa iyong mga nalimutan o nalagpasang kamalian mula sa mga matapat na kaibigan at kapamilya. Magsimulang baguhin ang iyong lifestyle o istilo ng pamumuhay na nakabatay lamang sa kung ano ang higit na mahalaga para sa iyo.
4. Lumikha at tuparin ang mga pangako para sa iyong sarili---simulan sa maliliit at matutupad na mga bagay na higit na mahalaga sa iyo.
5. Ibahagi ang iyong mga pagtatalagang (commitments) ito sa iba.
 

Kailangang-kailangan Kita

Makialam!

Simulan na ang Magkaisa

Nasa Pagkakaisa Lamang

Tamang Direksiyon

Dakilang Dahilan

Tayo ay IsangPilipino

Magkaisa sa Pagbabago

Magsimula na!

Magising sa Tuwina

PANATA

Katungkulan Natin

Likas na katungkulan ng bawat tunay na Pilipino ang lumingon at lumingap sa sarili niyang bayan. Isa itong sagradong pananagutang maka-Diyos at makabayan. Kailanman ay hindi tayo magiging mapayapa at maligaya, hangga't nalalaman at nasasaksihan natin ang nakapanlulumong kagananapan sa ating bansa. Habang nagpapatuloy ang kahirapan, kalagiman, at kapighatian, kailanman hindi tayo matatahimik.
   Malaking kamalian ang umiwas at magsawalang-kibo na lamang. Kung ang ninanasa natin ay pagbabago, masisimulan natin ito sa katagang AKO. Dito mismo nagsisimula ang lahat. AKO mismo. AKO ang simula. 'Sa akin magaganap ang lahat'. 'Kung hindi AKO kikilos', sino ang kikilos para sa akin?
   Kapag karaniwan kang Pilipino, tiyak umid ang iyong dila, bingi ang iyong pandinig, at bulag ang iyong paningin. Manhid at walang init ang iyong damdamin. Aligaga ka sa walang kabuluhang mga libangan at panoorin. Mababaw ang kaligayahan at kasiyahan mo na ang usisa at tsismis. Ipinagbibili mo ang iyong karapatan, integridad, reputasyon, at halos buong katauhan. Wala kang delikadesa, pinalalayas ka na sa nakaw na tungkulin, kapit-tuko ka pa. Wala kang kabusugan. Lahat saklaw mo maliban sa iyong sarili. 
   Masdan mo ang ating bansa, maligaya ka ba? Bakit humantong ito sa nakapanlulumong kalagayan sa ngayon? Dahil ba sa karaniwan ka lamang at nag-iisa?
   Masakit, subalit kailangan nating gumising. Dahil, kung magpapatuloy ang ating pagpikit, mistula tayong bangkay na inaagnas at nakalublob sa kumunoy. Papayagan ba natin itong magpatuloy?
   Kailangan natin ang pagbabago. Simulan natin sa ating mga sarili. Magpakilala at kumilos. Ikaw, siya, ako, sila, at tayong lahat ay magkaisa. Taas noo, ipagmalaki sa puso't diwa, salita at gawa,  

AKO, tunay na Pilipino.

Tunay na PILIPINO Ka nga Ba?

Sino ba ang tunay na Pilipino?

Sino nga ba ang tunay na Pilipino? 

Napapanahong paksa, ito ang tanong, 
Matangkad ba siya, matangos ang ilong?
Sa kanyang balat, siya ba’y makikilala,  
Sa anyo o hugis ng mukha ba?
O, sa paglakad at mga galaw niya?

Sa tunog at punto ba ng pananalita?
Madaldal ba o sadyang umid ang dila?
Siya ba'y mahiyain o magaslaw sa kapwa? 
O, nagyayabang ba na marami siyang titulo,
Pati na lupa, saka bahay, at mga negosyo?

Sa taas ba at uri ng kanyang trabaho?
O, sa limpak-limpak na kuwarta niya sa bangko? 
Malakas daw ang kapit niya sa ating gobyerno.
Kaalyado ang hepe ng pulis at mga pulitiko,
Tongpats din niya ang mga huwes at kaututang todo.

Tinanong ko ang trabahador sa pabrika,
Sumagot ito na may luha sa mga mata.
Pabulong na dumaing, agrabiyado sila.
Sobra sa oras, kulang sa kita, at bigkas nito,
"Ang tunay na Pilipino," ay hindi manloloko!"

Tinanong ko ang tindera sa palengke,
Biglang rumatsada at ito ang sinabi,
"Ang tunay na Pilipino," alam na alam ko,
Tinatangkilik, bumibili ng sariling atin,
Para makatulong, at umunlad ang bansa natin!” 

Tinanong ko ang maestra sa eskuwelahan,
Englog ang sagot at halatang nayayamot. 
"Ang tunay na Pilipino," "according" sa kanya,
May "nationalism" sa puso't kaluluwa.
Mapaglingkod, "charitable" at maka-kalikasan pa!"

Tinanong ko ang matapat na negosyante,
Sa negosyo, sang-ayon sa kanya,
"Ang tunay na Pilipino," ay hindi mandaraya,
Una ang pagtulong, pangalawa ang serbisyo,
Anuman ang kalabasan nito, naroon ang kita mo." 

Tinanong ko naman isang butihing madre,
At eto ang kanyang magalang na pasintabi,
“Ang tunay na Pilipino," sa paniwala ko,
Maka-Diyos sa lahat at saka makatao, 
Hindi humahamak, ni tumatapak kahit kanino."

Tinanong ko din ang huwarang pulis,
Tiyak ang sagot at talagang mabilis,
"Ang tunay na Pilipino," sa ganang akin, 
Sumusunod sa batas, walang tong o hulidap,
Hindi rin balasubas, at mahal ang Pilipinas."

Tinanong ko ang mapagmahal na ina, 
Buong kagiliwan na sinambit sa akin,
“Ang tunay na Pilipino," mula sa akin,
Makapamilya, dumaramay, at maalalahanin,
Nagsasakrisyo para sa Inang-bayan natin."

Tinanong ko naman ang isang baget,
Kunot-noo itong sa akin ay napatitig.
"Ang tunay na Pilipino," get na get niya,
"Hindi magnanakaw at puro delihensiya.
Naglilingkod sa bayan, at makatarungan talaga."

Para sa iyo, ikaw, siya, lahat kayo . . .
Sino ang tunay na Pilipino? 
Hayagang nililinaw ko dito, pakalimiin ninyo,
Lumingon at buksan ang inyong mga puso,
Pagmamahal nito'y pawalan na ninyo.

Sapagkat mula sa kaibuturan nito,
Nagsusumigaw na tayo ay mga tunay na Pilipino!
Sa isip, sa salita, at sa gawa ay ipakilala natin.
Sa mabuting paraan at wagas na totoo,
na ikaw, siya, sila, kasama pati AKO, 
tayong lahat, .  . . ay mga tunay na Pilipino.

AKO

AKO: Alay sa Karapatdapat na Opisyal

1-Pagpili at paghalal sa mga natatanging pinuno 
    na maka-Diyos, makapamilya, makabayan,
    makakalikasan, at makatarungan.
2- Pangingibabaw ng tunay na Demokrasya at
    bukas na Lipunang Pilipino.
3- Pagtatatag ng mga Kilusang Kapatiran para sa
    Karunungan, Kalusugan, Kabuhayan, tungo sa
    Kaunlaran ng Sambayanang Pilipino.
4- Pagtataguyod ng Katarungang Panlahat at pag-
    papanatili ng kaayusan at kapayapaan sa buong
    kapuluan ng Pilipinas. 

Ikaw Ba ay Pilipino?

Sino ba ang matatawag na tunay na Pilipino? Kailangan pa ba ito?

Hindi pa ba sapat ang na tawagin kang Pilipino? Bakit kailangan pang may kalakip na tunay? Dahil marami ba ang huwad at nagpapanggap na Pilipino? Kung ang ama at ang ina ay taal na mga Pilipino, tama bang bansagan kang tunay na Pilipino?

Ano ba ang kaibahan ng katawagang Pilipino sa “ tunay na Pilipino”?

Ikaw ay Pilipino, kapag mamamayan ka ng Pilipinas.

Ikaw ay Pilipino, kapag ang ama at ina mo ay mga Pilipino.

Ikaw ay Pilipino, kapag ang ina mo ay Pilipino, may sapat na gulang, at pinili mong maging Pilipino.

Ikaw ay Pilipino, kapag naturalisado ka nang naaayon sa batas ng Pilipinas.

Totoo nga ba?

Madaling akuin o banggitin, ako ay Pilipino. Pilipinas ang bansa ko. Ang mga magulang ko ay taal na mga Pilipino. Mamamayan ako ng Pilipinas. At nakapagsalita ako ng Pilipino. Kaya, Pilipino ako.

Ngunit nagagampanan mo naman ba ang pagiging Pilipino mo, upang nararapat at wagas kang matawag na tunay na Pilipino? Liripin ang isinasaad ng pahimakas na ito, "Tunay na Pilipino ka nga ba?"

Tunay na Pilipino ka nga ba?

Sa anyo't kilos pati salita, pakilala mo'y Pilipino ka.
Subalit sa puso't diwa at mga gawa,
   kapag tungkol sa bayang Pilipinas ay kinukutya.
Pilipino ka bang naturingan kung laman ng iyong isip ay banyaga,
   tinatawanan kulturang Pilipino at iyong inaalipusta.

Tunay na Pilipino ka nga ba?

Sa kapighatian ng Pilipinas, umid ang iyong dila.
Sa mga karaingan ay bingi kang tuluyan.
Mistula kang bulag sa iyong mga nasasaksihan.
Tinatamad ka ni dumampi man lamang.
Lagi kang umiiwas at maraming kadahilanan.

Tunay na Pilipino ka nga ba?

Hindi magunita, ni malirip, at sa isip ay sumagi,
   ito ang iyong lahi na diwang kayumanggi.
Kaya't bansag lamang na Pilipino kang naturingan.
Dahil anuman ang mangyari sa iyong Inang-bayan,
   tumatakas ka at walang pakialam.

Papaano nga ba ito?

Madali ang maging tao, subalit mahirap ang magpakatao, o maging makatao.

Sa paghahalintulad;

   Madali ang maging Pilipino, subalit mahirap ang magpaka-Pilipino, o maging maka-Pilipino.

   Madali ang tawaging Pilipino, subalit sa pag-iisip, sa pananalita, at mga gawa ay hindi Pilipino, hindi maka-Pilipino, at walang pagmamalasakit o pagpapahalaga anumang tungkol o nauukol sa Pilipino.

Subalit, ikaw ay tunay na Pilipino,

             Kapag nagagampanan mo sa isip, sa salita, at mga gawa ang pagiging Pilipino.

                         Kapag ipinagmamalaki at ikinararangal mo ang pagiging Pilipino.

Kapag nagmamalasakit at nagpapahalaga ka sa katutubong kultura at kasaysayan ng lahing Pilipino.

           Kapag buong giting mong ipinagtatanggol ang makatarungang karapatan bilang Pilipino.

   Kapag nakikiisa at tumutulong ka sa pagbabago ng Pilipinas tungo sa malayang pagkakaisa na;

                            makaDiyos, makapamilya, makabayan, makakalikasan, at makatarungan.

Sa mga katangiang ito, mayroon kang kagitingan, kabayanihan, at karapatan na bigkasin ang
                                                        AKO, tunay na Pilipino

Malaki ang kaibahan at karaniwang tawag na Pilipino sa napapanahong tawag na tunay na Pilipino.

Katulad ng isinasaad sa ating Panatang Makabayan simula pa noong tayo'y nag-aaral sa mababang paaralan:

Panatang Makabayan

 
Iniibig ko ang Pilipinas
Ito ang aking lupang sinilangan
Ito ang tahanan ng aking lahi
Ako'y kanyang kinukupkop at tinutulungan
Upang maging malakas, maligaya at kapakipakinabang
Bilang ganti, diringgin ko ang payo ng aking mga magulang
Susundin ko ang mga tuntunin ng aking paaralan
Tutuparin ko ang mga tungkulin ng isang mamamayang makabayan at masunurin sa batas
Paglilingkuran ko ang aking bayan nang walang pag-iimbot at ng buong katapatan
Sisikapin kong maging isang tunay na Pilipino sa isip, sa salita, at sa gawa.

--------------------------

AKO, tunay na PILIPINO

  AKO, tunay na Pilipino, nananalaytay sa aking mga ugat ang diwang kayumanggi, sa kaibuturan ng aking puso, kaisipan, at kaluluwa, ay taga- pagpatuloy  ng magiting  at makulay kong kasaysayan noon,  ngayon, at magpakailanman. Masikhay kong tinutupad ang aking likas na tungkulin alang-alang sa kapakanan ng aking Inang-bayan. Laging akong handa na ipagtanggol  ang aking  lahi  at  pamayanan  nito  sa  anumang  kapahamakan,  kalapastangan,  at kapighatian.

   Ako ay wagas na mapagmahal, dumaramay, at kapanalig ng mga simulaing nagtataguyod tungo sa malayang pagkakaisa na; makaDiyos, makaPamilya, makaBayan, makaKalikasan, at maKatarungan. Iisa lamang ang aking nilulunggati at pinakamimithi, ang makita’t maranasan na maging isang tunay na bansang malaya ang Pilipinas; demokratiko, maunlad, makatarungan at may bukas na lipunang Pilipino.

   Likas ang yaman ng aking bayan, mula sa mapanlikha at mapagtaguyod na mga kamay ng mga mamamayan nito, sa 7,107 naggagandahang mga pulo na naglalaman ng mga masaganang lupain, sa mga ilog, lawa, at nakapalibot nitong mga karagatan na mabiyaya sa isda at kayamanan nito, sa mga kagubatang nagbibigay-buhay at pangangalakal, sa mga kabundukang nagtataglay ng mga mineral at yamang-likas, at sa pagiging pangunahing sentro nito sa Asya at pandaigdigang kaganapan. Karampatan lamang na tawagin ang aking bansa na, Perlas ng Silangan.

   Aking pinahahalagahan at ipinamamalaki ito, saan mang sulok ng daigdig, sinuman ang aking kaharap, at anumang panahon. Kailanman ay hindi ako nangingimi na ipakilala ang aking lahing kayumanggi.

   Maraming ng dayuhang banyaga na may kanya-kanyang ideolohiya at relihiyon ang nabighani nito; Magmula sa Islam ng mga Arabo, Katoliko ng mga Kastila, Protestante ng mga Amerikano, nasyonalismong pasista ng mga Hapon, sa mga pansariling kalipunan at pulitikang banyaga ng mga ito, na nagpasiklab ng himagsikan; mula kay Raha Lapu-lapu sa Mactan, Gat JoseRizal sa Bagumbayan, Gat Andres Bonifacio sa Balintawak, Hen.Gregorio del Pilar sa Pasong Tirad, Hen.Macario Sakay sa mga kabundukan, at marami pang iba. Patuloy pa ang laban. Hanggat may mga sakim na dayuhang banyaga at huwad na mga Pilipino na patuloy na nagsasabwatan at nagpapairal ng buktot at bulok na sistema sa lipunang Pilipino, ay nag-aalimpuyo ang aking dugo sa ipinunlang binhi ng kagitingan ng aking mga ninuno. Ang silakbo nito ang siyang nagpapaalab na,    
                                                            AKO, tunay na PILIPINO.

 

Para sa PAGBABAGO: DUTERTE TAYO

Duterte saying what voters want to hear

GOTCHA By Jarius Bondoc (The Philippine Star) | Updated November 27, 2015

“Unlike in most seaside cities, our fish in Davao are chewy – because they eat people – criminals thrown into the waters. Why bury them, when the stink will lead to discovery of the corpses?”
“A man being scolded will hold his balls. It’s primordial instinct, to protect his means to transmit his genes from his generation to the next. Whenever I need to discipline lawbreakers, I point my gun to their groin. Invariably they mend their ways.”
“Why are foundlings always left by the church door? Because they’re children of the priests, that’s why.”
“I’m too old and lazy to work 25 hours a day, eight days a week, as President. The pay is low. Meals would be free, but then I own an eatery. Still there’s a call for me to serve, and I want to do something significant for the country.”
“I warn criminals: you do not have a monopoly of evil. I can be cruel, although I don’t need to be.”
Such words turn Filipinos on or off with presidential wannabe Rodrigo Duterte. The eight-term mayor of Davao City made some frown but most laugh, some leave but most stay at a forum this week with a group of professionals. Voters might see in him a madman who brags about murdering crime suspects, or a provincial simpleton way out of his league in national politics. But more view him as savior of this blighted land. Two weeks ago on the eve of reentering the presidential race, he zoomed past four earlier aspirants in a survey of Metro Manilans. One in three, 33 percent, liked his tough talk against crime and abuse. That could well be the trend in Greater Manila, or the so-called Lingayen-to-Lucena Corridor, where resides nearly half the voting population.

Opinion ( Article MRec ), pagematch: 1, sectionmatch: 1

    Duterte in the forum stated three decisive reasons to run. First is to switch the country from unitary to federal form, to enable the regions to grow on their own with no dictation from imperial Manila. He uses as illustration Mindanao, where Davao is and which produces 60 percent of food. Yet the central government neglects Mindanao agriculture. Related is the Moro secession. Duterte opposes the imposition by a Manila-centric Congress of a Bangsamoro sub-state in central Mindanao, to be ruled by the separatists. His third motivation is the Senate Electoral Tribunal’s upholding of Grace Poe as natural-born Filipino, which could also qualify her for President. Even his supporters found that reason to be quite “pilit (forced through).”

   It’s what he’d do to criminals that voters prefer to hear more from Duterte. They want him to rid the country of crime the way he did to Davao City. “I’ll start with the drug lords,” he says. Drugs not only lead to other crimes against persons and property, but also corrupts officials. With what he’d do to narco-traffickers, Duterte says he’d surely go to prison after his presidential term. Then there’s kidnapping for ransom, which “has become a cottage industry.” He would send the Army Scout Rangers after the abductors with orders to level their lairs, “with no banana tree left standing.”
Abusers of authority would be treated with no mercy too. There is no “tanim-bala” extortion racket in Davao, Duterte says, because they know he would make them eat the bullets they plant on shakedown victims. One time a tricycle driver cried to him about being bullied by the passenger barker. Duterte reportedly ordered the latter at gunpoint to swallow all the coins he had collected that day. The next morning he checked with the city hospitals if anyone had died of metal ingestion. “I sighed in relief that there was none,” he recalls.
   Being once a city prosecutor, Duterte knows that the justice system as it is does not work. The five supposed Pillars of Justice are so weak, it’s a wonder it hasn’t collapsed yet, he says. “Law Enforcement is weak because top-heavy,” he notes. “The National Police has 148 generals – too many, that it’s like a general merchandising. I can make do with only 60.” Too many rules tie down the Prosecution, he adds, and the Courts are bribable. He need not expound on the Correctional: lurid are news about Very Important Prisoners manufacturing meth in cottages, guarded by lower convicts with assault rifles. The will of the Community has been sapped, Duterte laments.
   Duterte promises to change all that. “I will not prolong anymore the agony of the people in the past 18 years under three Presidents,” he vows. And if Congress disagrees with him and tries to impeach him, he says he would dissolve it and declare a revolutionary government. “If Cory Aquino could do it, so can I,” he deadpans, referring to the post-Marcos period of constitutional rewriting and administrative purging.
   The man takes care not to overpromise. “Crime I can solve, but traffic gridlock on EDSA is unsolvable,” Duterte says. “Perhaps we should use the Pasig River.”
“I will not lie because I have no obligation to,” he adds. “I am always so vocal, especially against crime, because you cannot scare criminals if you do things in secret.” The only problem left with his candidacy, he says, is money – “because I cannot bring myself to ask other people for money.”

AKO Mismo

Walang higit na magmamalasakit at wagas na magmamahal sa Pilipino kundi ang kanyang mga kapwa Pilipino. Napatunayan na ito ng ating mga bayani, na walang maaasahan sa mga banyaga at mga tagasunod nito kung palagi na lamang maghihintay sa kadiliman. Kinakailangang mula sa iyong sariling pawis at dugo makakamtan lamang ang tunay na kalayaan.
   Kung nais mong maging malaya at magampanan nang tuluyan ang iyong mga sagradong karapatan, bilang tunay na mamamayan ng Pilipinas, at hindi maging alila at palaboy ng lansangan, panindigan mo ang iyong tunay na pagka-Pilipino. May dugong kayumanggi, matapang, at nakahandang ipaglaban ang mga makataong karapatan, kaninuman, saanman, at magpakailanman.

Bilang AKO, ikaw, siya, at tayo, lahat ay magkakasama, walang iwanan at handang magpakasakit alang-alang sa bayan.

Ipalaganap natin ang pagmamahal sa kapwa Pilipino sapagkat . . .

Ang mga kabatirang Pilipino ay lumalaganap lamang kung ang mga ito’y pinagtutulungang palaganapin ng mga kapwa Pilipino na may pagmamahal at pagmamalasakit sa kanyang pinanggalingan, kasaysayan, at kinabukasan.

1Nais kong ipaalam ng AKO, ikaw, sila at tayo ay mga Pilipino rin at tunay na nagmamahal sa ating sariling bayan.

May paninindigan tayo, bilang AKO:  Alay sa Karapatdapat na Opisyal

2-      …sapagkat mayroon AKOng isang lahi, isang wika, isang kapatiran, at isang bansa.

3-      …sapagkat lagi kong nararamdaman na AKO’y may tungkuling nararapat gampanan para sa ikakapayapa at ikakaunlad ng aking bansa.

4-      …sapagkat nais kong ipagbunyi at ipagmalaki na AKO ay mula sa diwang kayumanggi.

5-      …sapagkat dito ko lamang maipapakita na AKO’y nakikiisa sa mga adhikaing maka-Pilipino.

6-      …sapagkat batid ko na Pilipino lamang ang higit na makauunawa sa kapwa niya Pilipino.

7-      …sapagkat sa pamamagitan lamang ng pagkakaisa, magkakaroon ng pagbabago sa aking bansa.

8-      …sapagkat naniniwala AKO na ang pakikiisa sa mga adhikain maka-Pilipino ay pagiging makabayan.

9-      …sapagkat pinatutunayan nito na AKO’y may kasaysayang natatangi at maipagmamalaki sa buong daigdig.

10-   …sapagkat nais kong malaman ng lahat kong kababayan na may mga adhikaing nakikipaglaban para ating mga karapatan at kapakanan.

11-   …sapagkat ang aking mga kaibigan, kaanak, at kakilala ay makikinabang kung malalaman nila ito.

12-   …sapagkat kung ang lahat ng Pilipino ay magmamahal sa sariling bayan, patuloy ang ispirito ng bayanihan saan mang sulok ng ating kapuluan at maging sa buong mundo.

13-   …sapagkat marami na ang nakalilimot at hindi maunawaan ang kahulugan ng pagkakaisa at ispirito ng bayanihan para sa kaunlaran ng ating bansa.

14-   …sapagkat dito ko lamang mapapatunayan na AKO’y may karapatan na tawaging Pilipino.

15-   …sapagkat naipapakilala ko na may sarili AKOng lahing Pilipino na lubos na nagmamahal sa akin.

16-   …sapagkat pinalalakas nito ang aking pagtitiwala sa sarili na mayroon AKOng pinanggalingan, pupuntahan, at mauuwian sa lahat ng sandali.

17-   …sapagkat mayroon AKOng mga magigiting at dakilang bayani na nakipaglaban para sa aming Kasarinlan.

18-   …sapagkat ikinagagalak ko at inaanyayahan ang lahat sa likas na kagandahan ng ating kapuluan.

19-   …sapagkat nagmamalasakit AKO sa kapakanan at kaunlaran ng aking sambayanan.

20-   …sapagkat ang tagumpay ng kapwa ko Pilipino ay tagumpay ko rin. At ang kanilang kapighatian ay pagdadalamhati para sa akin.

21-   …sapagkat nais kong magkaroon ng pagbabago, kapayapaan, at kaunlaran sa aking bansa.

22-    …sapagkat kung hindi AKO tutulong, sino ang makakatulong naman sa akin, kapag AKO’y nangailangan ng tulong? Higit na makauunawa ang kapwa ko Pilipino kaysa banyaga na walang kabatiran sa aking bansa.

23-   …sapagkat nais kong matupad ang aking pagiging ganap na Pilipino.

24-   …sapagkat bilang Pilipino, maipapahayag ko kung sino ako, ano ang aking mga naisin, at kung saan ako patungo. Hindi ko matatanggap ang pagiging Pilipino kung wala akong pakialam sa mga kaganapan ng sarili kong pamayanan.

25-   …sapagkat ang lumilingon sa pinanggalingan ay makakarating sa paroroonan.

26-   …sapagkat magagawa kong makiharap at makipagsabayan kahit sinumang banyaga, kung iginagalang at inuuna ko ang aking sariling bansa. Hindi ang gumagaya, nangungopya, at nagpupumilit na maging katulad nila.

27-   …sapagkat sa anumang larangan na aking ginagawa, isang katangian ang kabatiran kung AKO ay tunay na Pilipino.

28-   …sapagkat nagdudumilat ang katotohanan; sa anyo, kulay ng balat, hugis ng ilong, at punto ng aking pananalita na AKO ay tunay na Pilipino.

29-   …sapagkat kahit na AKO ay bawalan, takpan, itago, at supilin, lilitaw pa rin ang aking pagiging Pilipino. Kailanma'y hindi ko ito maitatatwa o maipagkakaila sinuman ang kaharap ko.

30-   …sapagkat mula sa kaibuturan ng aking puso, kaisipan, at kaluluwa, AKO ay tunay na Pilipino.

31-   …sapagkat ang magmamahal lamang nang higit sa Pilipino, ay ang kapwa niya Pilipino. 

Kaya bilang Pilipino tumutulong AKO sa pagpapalaganap ng mga katutubo at kabatirang Pilipino. Lumalaban at handang magpakasakit alang-alang sa Inang-bayan. At malaki ang ating paniniwala, maraming mga Pilipino kahit saan mang panig ng mundo ang nakikiisa at nagtataguyod para dito. 

SAPAGKAT may pagmamahal at pagmamalasakit tayo sa pagiging PILIPINO, sa ating SAMBAYANAN, at sa bansang PILIPINAS, ang Perlas ng Silangan.

 MABUHAY TAYONG LAHAT!