Huwag
hayaan ang iyong mga sugat na mapalitan
ng isang pagkatao na hindi naman ikaw.
ng isang pagkatao na hindi naman ikaw.
May
kapighatian sa buhay, at may mga pagkatalo. Sinuman ay hindi maiiwasan ang mga
ito. Subalit higit na mainam ang matalo sa ilang mga labanan ng pakikibaka para
sa iyong mga pangarap, kaysa maging talunan nang wala mang kaalaman kung ano
ang ipinaglalaban mo.
Upang
paniwalaan mo ang sariling landas, hindi kailangang patunayan na mali ang mga
pagpili ng iba.
Walang
bagay dito sa mundo na nakakamit nang walang dahilan: bawa’t bagay kailangang mapag-aralan
nang masinsinan at punyagi. Ang tao na nagnanasa ng karunungan ay kailangang
may katulad na pagsisikhay ng isang sundalo na patungo sa digmaan: sakdal na
matining, walang takot, wagas ang katapatan at buo ang pagtitiwala sa sarili.
Kung susundin niya ang mga tagubiling ito nang walang alinlangan, may mga
pagkatalo na kanyang mararanasan ngunit kailanman hindi siya maghihinagpis sa
kanyang kapalaran. Bagkus malaya niya itong tinatahak na may pag-asang
natatanaw. Ito ang kagitingan ng tunay na Pilipino.
Ang Pagkakaiba ng Tunay na Pilipino sa Karaniwang Pilipino
Pambihira ang kanyang
kasalukuyan:
Alam ng tunay na Pilipino kung papaano ang maghintay, sapagkat talos niya kung
ano ang kanyang hinihintay. Habang naghihintay siya, wala siyang inaasahan, sa
kalagayang ito, anuman ang kanyang matanggap—kahit na karampot lamang—ay isang
biyaya. Ang karaniwang Pilipino ay ibayong nababalisa tungkol sa pagmamahal sa
iba, o pagmamahal ng iba. Ang tunay na Pilipino ay alam ang kanyang nais—ito ang
lahat sa kanyang buhay at kung saan itinutuon niya ang lahat niyang kalakasan.
Ang karaniwang Pilipino ay inaaksaya ang kasalukuyan sa pagganap bilang panalo
o natalo, at ito’y naaayon sa resulta kung siya ay magiging taga-usig o
biktima. Marami sa kanila ang tahasang natutuhan na ang kawalan ng pag-asa. Ang tunay na Pilipino, sa kabilang dako, ay nag-aalaala lamang tungkol
sa kanyang mga pagkilos, na kung saan ay inihahatid siya sa kanyang layunin na
matiyaga niyang tinatalunton para sa kanyang sarili. Wala siyang kinikilingan o
sinusunod na payo ng iba, kundi ang kanyang sariling paninindigan.
Sa tunay na Pilipino
Ang intensiyon ay lantaran: Hindi ito
isang kaisipan, isang bagay, o isang nasa. Ito ang lumilikha sa isang tao na
magtagumpay sa kanyang mga layunin at nagtataas sa kanya mula sa kanyang
kinalalagyan kahit na madalas siyang madapa. Pilit na bumabangon at lalong
lumalakas na harapin anumang pagsubok na inihahalang sa kanyang daraanan. Ang
intensiyon ang gumigising at nagbibigay sa kanya ng direksiyon na magpatuloy
pa.
Palagi itong
huling labanan: Ang isipirito ng tunay na Pilipino ay hindi madaing
at mapanisi sa anumang bagay o pangyayari, sapagkat hindi siya ipinanganak para
magwagi o mabigo. Ipinanganak siya upang makibaka, at sa bawa’t labanan ay
siyang huli na kanyang tatapusin dito sa mundo. Kung kaya’t ang bawa’t tunay na
Pilipino ay laging nag-iiwan ng malaya niyang ispirito, at kung iniaalay niya
ang kanyang kagitingan sa labanan, talos niyang ang kanyang intensiyon ay
hayagan, tumatawa at nalulugod sa kanyang sarili.
Sa Karaniwang Pilipino
Ang
intensiyon ay nakakubli: Laging may pagdududa, alanganin at pabagu-bago.
Madalas kaysa hindi ang huwag nang tapusin anumang nasimulan. Umaasa at palaging
may hinihintay na makakatulong sa kanyang mga bagabag. Higit na pinagtutuonan
ng atensiyon ang walang mga katuturan, mausisa, at mapagmatyag sa ginagawa ng
iba.
Walang pakialam
sa mga kaganapan: Habang may lugaw at kapirasong bubungan, patuloy
ang pagwawalang bahala. Kahit na lantaran at institusyon na ang mga korapsiyon
at pangungurakot sa kaban ng bayan sa lahat ng antas ng lipunan, nananatiling
umid ang mga labi, bulag ang mga mata, at bingi sa mga karaingang naghahari sa
sambayanan. Tahasang tulog, natutulog, at nagtutulog-tulugan.
Kabilang ka ba sa mga tunay na Pilipino o karaniwang Pilipino?
Lungsod ng Balanga, Bataan
No comments:
Post a Comment