Hindi
pinag-uusapan kung saan ka ipinanganak, ano ang natapos mo, ang antas ng kalagayan mo sa buhay, at sa dami ng mga kakilala mo, bagkus kung ano ang ginagawa mo sa ngayon
na kapaki-pakinabang at nakakatulong sa iyong kapwa.
Ito ang
huling araw ko sa mundong ito. Mamayang gabi muli akong matutulog at
wala akong katiyakan kung muli din akong magigising. Sa kinabukasan, sakali
mang pinagpala akong gisingin muli ay mayroon na naman akong 24 na oras para
magampanan ang aking takdang tungkulin. At ako'y buong pusong nagpapasalamat sa biyayang ito.
Gagawin ko ang lahat sa abot ng aking
makakaya na tuparin ang aking pagkakalitaw sa mundong ito. Nais kong ipadama
ang pagmamalasakit, pagmamahal, pang-unawa at anumang kabutihan gaano man ito
kaliit nang walang hinihintay na anumang kapalit.
Ito ang aking panuntunan:
Hindi
ako isang banal na palasunod sa mga panuntunan ng ibang tao o
tagapagsalita ng mga alituntunin at dogma ng relihiyon. At hindi maaaring
mangyari ito sa akin hanggang sa lumisan ako sa mundong ito. Pakiusap ko
lamang, huwag asahan o ipatupad sa akin ang mga bagay na hindi ko malirip at
pawang pantasya. Wala akong kakayahang bigyan ito ng kahulugan o ipaliwanag ang
mga bagay na ito. Sapagkat higit kong binibigyan ng pansin ang aking
pagkakalitaw dito sa mundo; kung sino ako , saan ako patungo, at
anong misyon ang itinalaga sa akin. May kanya-kanya tayong pakete na kailangang gampanan.
Hangga’t wala akong ganap na kaalaman
tungkol sa aking sarili, mistula akong tuyong patpat na inaanod ng rumaragasang
tubig. Kahit saan direksiyon ay matulin akong ipapadpad. Ayaw kong mangyari ito
sa akin.
Marami
akong nararapat na gawin sa buhay kong ito. Lalo na sa kapakanan ng aking
mga mahal sa buhay. Wala akong panahon sa mga bagay na walang katuturan at
hindi magawang maipaliwanag nang lubusan. Ang panahong uubusin ko para dito ay
ilalaan ko na lamang na maging uliran at kapaki-pakinabang sa lipunang aking
ginagalawan. Tungkulin ko ang maging handa, maalam, at dumaramay kahit
kaninuman. Ginagawa ko ito nang walang hinihintay na kapalit o pangako ng mga
bulaang propeta na paraiso. Wala sa sistema ko ang magpaka-banal at maging maamong
tupa sa mundong ito ng pakikibaka. Bawa’t araw na dumaraan, kailangan lagi akong
gising at nasa tamang katuwiran. Dahil kung ako ay pabaya, madudukutan ako nang gising. Binanggit ng kaibigan naming dalawang madre, "Huwag magtiwala, at lubusang magtiwala." Sa perang dolyar ng mga Amerikano, nakasulat ang, "IN GOD WE TRUST" Pinatutunayan nito, na kapag tao ang kaharap mo, hindi ito perpekto at nagbabago ang kaisipan sa tuwina. Palatandaan na huwag matulog nang gising.
Lagi kong binabanggit maging noong nasa
elementarya pa ako, “ Hindi ako nasa eskuwela para makakuha ng mataas na grado, kundi ang
may matututuhan.” Sakali mang naging mataas ang marka ko, problema na
ng guro ko ito. Hindi ako nakikipag-paligsahan kahit kanino, ang kakumpetensiya
ko ay ang aking sarili lamang. Pilit kong nilalagpasan anuman ang aking nagawa
kahapon. Ugali ko ang tignan nang masinsinan ang landas na aking tinatahak, at
tanungin ang aking sarili: Ano ba ang
aking intensiyon at ginagawa ko ito? Ang landas bang ito ay may puso? Kung
umaayon at nasa tamang katuwiran ito, ang landas ay patungo sa kabutihan. At
kung hindi naman, ay walang saysay na magpatuloy pa ako. Dahil pawang kabiguan
lamang ang aking makakamit.
Sa
ganang akin, ang tanging katotohanan lamang ay maging tunay ka; sa isip, sa
salita, at sa gawa: Ang maging tunay na Pilipino.
Jesse Guevara
Lungsod ng Balanga, Bataan
Lungsod ng Balanga, Bataan
No comments:
Post a Comment