Natutuhan
ko na ang mga tao ay malilimutan kung ano ang sinabi mo, malilimutan
din nila ang iyong nagawa, subalit hindi nila malilimutan magpakailanman
kapag nasaktan mo ang kanilang damdamin.
Walang patutunguhan ang pagiging matabil ang dila. Marami itong kamag-anak; makating dila, madaldal, tsismoso/tsismosa, usisero/usisera, sanga-sangang dila, atbp.
Lagi
kong naririnig sa matatanda na pakaingatan ang iyong mga
salita. Lalong higit kapag ito’y nakakasakit ng damdamin. Magagawa mong saktan
ang buong katawan ng isang tao at makakalimutan niya ito sa pagdaan ng panahon,
subalit ang saktan ang kanyang damdamin ay habang buhay niyang daramdamin.
Ang
katabilan ng dila o pagiging madaldal nang walang saysay ay
isang kapahamakan. Mistula nitong ipinaparada o isinasambulat ang uri ng iyong
pagkatao. Ang isda ay nahuhuli sa sariling bibig. Hangga’t matabil ay walang
pakundangan ang iyong mga salita, ipinagkakanulo nito ang iyong sarili. At sa bandang huli, siyang maglalagay sa iyong kapahamakan.
Pakaingatan na hayagang ipaalam
ang mga higit na mahahalagang bagay tungkol sa iyo sa mga taong hindi naman
mahalaga sa iyo. Nawawalan ng katuturan at naglalaho ang kariktan ng iyong
pribadong buhay. Ang sigla at intensiyon na kalakip nito ay humihina at
tumitigil. Mapanganib ito lalo na kung hindi pa nasisimulan at nasa pundasyon
pa lamang ang iyong mga lunggati. Katulad ng pinapakuluang tubig, hangga’t
patuloy mong binubuksan ang takip at pinasisingaw ito, hindi mapapabilis ang
pagkulo nito. Gayundin sa mga balakin, hangga’t ipinapahayag mo ito,
napaparalisa ang mga pagkilos. Nagagawa pa ng mga maagap na unahan ka at gawin
ang iyong mga binabalak.
May mga tao din na nagdiriwang
na tulad ng mga buwitre mula sa ating mga ideya o balakin. Sinasamantala nila
ito na kilatisin, punahin, husgahan, at baligtarin kung ano ang mahalaga para
sa iyo. Ito ang magpapahina at magpapatigil upang masimulan ang anumang nais
mong matupad. Makakabuting sarilinin muna ang anumang binabalak, pag-aralang
mabuti, alamin ang magiging resulta bago iparada ang mga ito sa mga negatibo,
usisero, miserable at palapintasing mga tao.
Marami sa atin ay nalalaman
lamang kung papaano pipintasan at papatayin ang isang ideya kaysa pahalagahan
ang kapakinabangan nito sa nakakarami. Doon sa mga makikitid ang isipan, higit
na mahalaga para sa kanila na huwag kang magtagumpay at tuluyang mabigo ka,
kaysa ang umunlad ka at madaig mo sila.
No comments:
Post a Comment