AKO, tunay na PagbabaGO: Mabuhay nang may Katuturan

Ang sanlibutan ay mayroong tatlong katangian na hindi mapupuksa; Pagkatao, Pagkamulat, at Pag-ibig. At nasa tao ang gawa para may pagpapala.

Naisin man natin o hindi, maging nakahanda man tayo o hindi, darating ang nakatakdang panahon na ang lahat ay matatapos din.

Walang nakakatiyak kung kailan ito magaganap. Sa isang iglap na hindi inaasahan, ipipikit natin ang ating mga mata nang lubusan.

Lahat ng iyong nakikita, naririnig, naaamoy, nalalasap, at nararamdaman ay hindi na magbabalik pa. Ang mga ito'y tuluyan nang mawawala.

Wala ng mga bukang-liwayway at ginintuang mga silahis ng araw, walang ng mga pagbilog pa at maliwanag na tanglaw ng buwan, wala ng mga sandali, ng mga oras o mga araw na madarama at palilipasin.

Lahat ng mga bagay na nakulekta o naipon mo, maging ito’y mga salapi o mga dekorasyon, kagamitan o sasakyan, bahay o kasuotan, ay mapupunta sa makakatanggap ng mga ito. Iiwanan mong lahat ito. Mga pamana itong hindi mo na madadala pa sa iyong patutunguhan. Kahit na isang totpik ay wala kang madadala.

Ang iyong kayamanan, katanyagan, at kapangyarihan ay wala nang magagawa pa. Ang iyong posisyon o katungkulan ay mistulang mga bula na kusang maglalaho. Wala nang saysay pa kung ano ang mayroon ka o kung mayroon kang pagkakautang na dapat mabayaran.

Ang iyong mga pagkasuklam, mga pagkagalit, mga panggigipuspos, mga panghihinayang, mga pagngingitngit, at mga panibugho ay tuluyan nang mawawaglit. At pati na ang iyong mga pag-asam, mga pangarap, mga ambisyon, mga plano, at nakaatang na mga lunggati ay tapos nang lahat. Wala na itong mga saysay pa. Lahat ng mga ito ay wala ng gaano mang kapirunggit na halaga pa.

Ang mga tagumpay at mga kabiguan na kumain nang maraming panahon sa iyo at malabis mong pinagtuunan ng pansin ay wala na ring halaga pa.

Wala na ring katuturan kung saan ka man nanggaling o kung saang komunidad ka tumira, gaano kaganda ang iyong bahay o kamodelo ang iyong sasakyan, at kung sino ang iyong mga naging kaibigan at mga nakasama. Maging ang inpluwensiya o koneksiyon mo sa lipunan ay pawang mga ipa na lamang at walang kalalagyan.

Hindi na rin mahalaga kung matalino o mangmang ka, maganda o pangit ka, matangkad o pandak ka, at maputi o maitim ka. Wala na itong mga saysay pa.

Dahil sa iyong paglisan ... ang lahat ng mga ito ay kasama mong lilisan. Lahat ay magdidilim at mauuwi sa alabok.

Kung gayon … Ano ba ang higit na mahalaga at sadyang may katuturan? Papaano ba masusukat at mabibigyan ng kahalagahan ang iyong mga araw na narito ka sa mundo?

Lahat ay lumilisan, lumilipas, at naglalaho ... Maraming bagay na hindi nabibigyan ng tamang atensiyon at priyoridad. Lagi tayong abala sa mga maliliit na bagay na nagnanakaw ng ating mahahalagang oras, na kung susuriin nating maigi ay pawang pag-aaksaya ng panahon. Hanggang sa mapansin natin sa harap ng salamin ang taong dati-rati'y bata, masigla at puno ng buhay. Subalit ngayon ay malamlam ang mga mata at marami ng mga gatla sa mukha. Ang buhok na dati'y malago at maitim ngayon ay madalang at puti na. Nawala na rin ang kisig at ganda, napalitan ng seryoso at pagkabalisa. Tila mayroong ginugunita, mga bagay na kung maibabalik lamang ay pipiliting itama. Kung maibabalik lamang ang naaksayang panahon mula sa mga walang saysay na pagkagumon, pagkalimot, at kawalan ng atensiyon sa mga may katuturang bagay. Disin sana'y ... walang mga hinanakit at karaingang maghahari sa kalooban. Disin sana ...

Ngunit huwag mabagabag ... Hindi pa huli ang lahat. Habang may hininga ay may pag-asa. Walang bata o matanda sa nais magbago ... at ang sansinukob ay naghihintay lamang upang ang lahat na nakatakdang mangyari sa iyong buhay ay kusang maganap na ngayon sa iyong mga pagkilos.