Hindi ang kakulangan
ng pagmamahal, bagkus ang kawalan ng pakikipagkaibigan ang lumilikha ng
masasaklap na pagsasama.
Magtanong nang may masagot:
Kailangan bang maging kaibigan mo siya kahit
nagkalayo na kayo?
Ang matalik na kaibigan ay ang uri na
magagawa mong umupo na katabi siya sa duyan, nang walang katagang sinasambit, tulad
ng mga pag-aalala at pagsupil, …at lumayo na nararamdamang ito ang
pinakamabisang pag-uusap na nangyari sa iyo. Sapagkat ito ang totoo; na ang kahalagahan ng anumang bagay ay
nagiging mahalaga kapag ito’y wala na. Hindi natin alam ang halaga hangga’t
itoy nasa atin pa, subalit totoo din na hindi natin nauunawaan kung ano ang
nawawala sa atin hanggang sa ito’y dumating.
Lahat ba ng mga ito ay kailangan sa buhay?
May nagwika, “Kung hindi ka marunong magmahal (sa iyong “sarili”—wika, at bayan) ay higit ka pa sa hayop at malansang isda.”
Sapagkat
kung wala kang paggalang sa iyong sarili, walang gagalang sa iyo. Kung nais
mong ibigin ka, matuto kang umibig muna sa iyong sarili. Hindi mo maibibigay sa
iba ang wala sa iyo.
May katiyakan ba ito, paaano kung abala ako sa
trabaho?
Kung matututuhan na iwasan mo sa iyong mga
pananalita, ang: sana, dapat, marahil,
akala ko, isang araw o pagdating ng araw, hindi ka na mapaparalisa pa at
makakakilos nang ganap para matupad ang iyong mga pangarap.
Pagyamanin at pahalagahan ang lahat ng
sandali sa iyong buhay! Higit na pagindapatin ang Ngayon, upang maibahagi sa mga
malalapit sa iyong puso, at mga tunay na minamahal para maligayang aksayahin
ang iyong panahon para sa kanila. Tandaan lagi na ang panahon ay hindi ka
hihintayin at ang mga pagkakataon ay may kanya-kanyang kabanata sa iyong buhay.
Ang
batang nakatingala sa iyo ngayon ay siya naman mong titingalain pagdating ng
araw.
Mahalin mo siya nang higit pa sa nalalaman
mong makakaya mo, sapagkat siya ang magpapasiya kung kukupkupin ka niya o
ilalagak ka niya sa bahay ampunan.
No comments:
Post a Comment