Kaharian ng Diyos

Bawat isa sa atin ay may karapatan, ang lehetimong kapangyarihan natin na tamasahin ang lahat ng kaluwalhatian na nakatakda para sa atin. Likas at kusa sa bawat tao na maranasan ang prosesong ito para sa kanyang sarili.

Minsan habang nagbabasa ng bibliya si pastor Mateo, ay may nagtanong sa kanya. "Pastor, magbibigay ako ng malaking donasyon sa darating na Linggo kung masasabi ninyo sa akin, kung saan nakatira ang Diyos?"

   Madali tayong makalimot na tayo mismo ay nilalang na kawangis Niya, at ang Kanyang Kaharian ay matatagpuan lamang sa ating kaibuturan. Sapagkat lahat ng kasagutan sa ating mga katanungan ay ipinagkaloob na sa atin. Hindi pa tayo isinisilang, alam na Niya kung sino ikaw, siya, ako, sila, lahat tayo at walang itinatangi sinuman. Ang kailangan lamang ay sisirin at alamin natin ang Kaharian ng Diyos na nasa ating kaibuturan.

Ang Kaharian ng Diyos ay nasa kaibuturan mo.  Lucas 17:21

   Kahalintulad ito ng pinakamahal na diyamante na nakabalot ng ginto sa kaibuturan natin at palagi nating dala-dala saan man tayo naroroon. Ang problema lamang nito, ay patuloy mong hinahanap kung saan-saan, sumasang-ayon kahit kaninuman, at maging maghaka-haka ng kalangitan sa sansinukob, maliban ang sisirin ito sa pusod ng iyong kaibuturan kung saan ito ay nakakulong. Tanging ikaw lamang ang makapagpapalaya nito at wala ng iba pa. Hindi kailangan ang pari, ministro, pastor o maging sinumang propeta para mamagitan sa iyong mga panalangin.

Kayo ay mga diyos. Juan 10:34

   Ang bilangguang ito ay ikaw mismo ang lumikha, simula nang ikaw ay magkaisip at sundin ang payo at sulsol ng iba, maliban sa alamin ito mismo mula sa iyong kaibuturan. Kailangang buwagin at tuluyan nang iwaglit sa iyong isipan ang mga imahinasyon, mga milagro, at mga pantasiya na nilikha at patuloy mong kinawiwilihan sa iyong sarili. Hindi ito ang makapagliligtas sa iyo sa kapahamakan.

   Hindi mo kailangan ang mga alamat at pantasiya o mga idolo at diyos-diyusan mula sa mga bulaan at mapagkunwaring mga banal, sapagkat...

   Kapag ikaw ay naniniwala at taos sa iyong puso ang pagmamahal at pagmamalasakit;

   Kapag nananangan ka sa Pag-ibig, Pag-asa, Katarungan, at Kapayapaan maging sa panahon ng kadiliman at mga kapighatian;

   Kapag ikaw ay mapagkumbaba, mahinahon at magiliw kahit kaninuman;

   Kapag ikaw ay may pananalig, debosyon, at maligayang tinutupad ang iyong hangarin kung bakit narito ka sa mundong ito. At kung ang dasal mo ay magpasalamat, ito ay sapat na.

   Kung ang mga ito ay nagagawa mo sa araw-araw ng iyong buhay, walang balakid o anumang bagay ang makahahadlang pa sa iyo para maging mapayapa at maligaya. Hindi mo kailangan ang mga patakaran, mga kautusan ng mga banyaga o, mga banta at mga panakot ng mga bulaang propeta, pari, ministro o pastor. Hindi mo ginagaya at pikit-matang sinusunod ang kultura at alamat ng ibang lahi kundi ang sarili mong pinagmulang lahi at kulturang Pilipino, At...

   Bilang tunay na Pilipino, malaya kang sundin ang itinitibok ng iyong puso at gampanan nang walang bahid ng anumang pag-aalinlangan ang Kaharian ng Diyos na nasa iyong kaibuturan.

Kayo ay templo ng Diyos, at ang ispirito ng Diyos ay nasa kaibuturan ninyo!  I Mga Taga-Korinto 3:16