Kaibigan Ka nga Ba?

Ang mga kataga ay madaling bigkasin tulad ng hangin, 

ang matalik na kaibigan ay mahirap hanapin.

Papaano ba natin makikilala ang isang kaibigan? Lalo na kapag ito ay may katuwang na 'matalik.' Ano ba talaga ang kahulugan nito para sa atin? 

   "Kaibigan ko siya," ang paliwanag ng isa. "Bakit naging kaibigan mo siya?" ang tanong naman ng nakarinig. "Nakasabay ko siya sa biyahe at matagal kaming nagkuwentuhan," ang tugon nito.

   Marami sa atin ang madalas na banggitin ang katagang kaibigan, gayong itaas man ang kanang kamay at bilangin ang ating limang daliri, hindi lalampas ito kung ilan ang tunay na kaibigan na kinalulugdan natin sa buhay.

Hindi kaya namamali lamang tayo?

   Sapagkat, iisa lamang ang ating laging binibigkas, ang taguri na 'kaibigan. "Frens kami noon pa sa pesbok," ang pahayag ng iba. Marami tayong maitatawag para dito. Bakit hindi ang mga ito: kausap, kakilala, kasama, katuwang, kapanalig, kaklase, kauri, kasangga, kabagang, kasabay, katulong,  kalukob, katipan, kawaksi, kasambahay, katangkilik, kasanib, kabiruan, kalaro, kapiling, kaulayaw, katalik, kapitbahay, kalaguyo, kababayan, kasangguni, kaanib, kapisan, kapalad, katuwaan, kabit, kasabay, kausap, katabi, kaisahan, kalakbay, kakutsaba, kakampi at katakot-takot pang mga pang-ukol na katawagan sa uri ng pakikipag-kapwa.

   Subalit ito ang masaklap; palagi---kapag binabanggit at ipinakikilala ang isang tao, kadalasan ang ginagamit na kataga ay 'kaibigan.' Gayong 'sangkatutak' ang maaaring gamitin sa tamang kaurian ng relasyon. Ito ang nagpapahirap sa atin, hindi natin matiyak ang tunay sa huwad, ang katotohanan sa kababalaghan, ang balatkayo sa orihinal, at pagkilatis sa akmang katawagan. Lahat ay pawang kaibigan. Nakasama lamang sa ilang sandali, kaibigan na. Nabigyan lamang ng kaunting pansin, kaibigan na. Nakausap sa isang pook, kaibigan na. Nakilala sa paglalakbay, kaibigan na. Palatandaan lamang ito na hindi tayo maingat; kahalintulad ng isang patibong, inilalantad natin ang ating mga sarili upang tayo ay sakmalin. Palakaibigan tayo, at hindi mapili, kahit sino basta magiliw at may atensiyon sa atin, kaibigan na!
   Mababaw ang ating kaligayahan; kaya malimit, nagiging biktima tayo ng mga mapagsamantala at mga mandaraya. Sa kaunting pabalat-bunga, bumibigay tayo. Sa kababaan ng ating kalooban, marami ang nahuhumaling upang pakinabangan ang relasyong ito at tayo ay abusuhin. Ito ang sanhi, kung bakit nawawalan tayo ng pagtitiwala sa isa't-isa. Nalilito tayo sa nangyayari, gayong nagmumula ito mismo sa atin sa kawalan ng pag-iingat.
   Hangga't hindi natin nalalapatan ng wastong pangalan ang isang bagay, pangyayari, at relasyon, wala tayong katiyakan kung papaano ito haharapin, itatama, at pagpapasiyahan. Laging baka-sakali at bahala na ang ating mga pasiya. Walang itong direksiyon at sistema kung papaano makipagkilala at makipagrelasyon.

   Kung maaari lamang, pakitama nga natin ito. Sa susunod, gamitin naman natin yaong angkop sa tagpong kinasangkutan o pagkakakilala; isaayos ang paglalapat ng tamang taguri sa relasyon. Dahil kapag hindi natin ito binago, inililigaw nito ang ating kabatiran sa tunay na kahulugan ng katagang kaibigan.

Ano ba ang tamang kahulugan ng taguring kaibigan?
   Ang kaibigan ay isang tao na nagagawa kang maging matapat sa kanya, Hindi mo kailangan ang mangatwiran at magpaliwanag pa. Maging sa harapan at talikuran ay nakahanda siyang ipagtanggol ka. Walang pagkukunwari at panlabas na anyo ang inyong samahan. Nagagawa mong ilahad sa kanya, kahit na anuman ang tungkol sa iyo nang wala kang pinangangambahan. Hindi ito isang taksil na madali kang ipagkakanulo. Siya ang laging kumakalaban sa iyo, kapag namamali ka nang patutunguhan o naliligaw ng landas. At siya ang unang lumuluha at kakampi mo, kapag ikaw ay inaapi at talunan. Hindi ka nito pinagsasamantalahan, sa salapi, papuri, kalayawan, at anumang mga bagay na nauukol sa iyo, dahil may tiwala  ka sa kanya. Kinagigiliwan at ikinagagalak mo siya na laging kasama. Masaya ka, kapag siya ay iyong ipinagdiriwang. Ito ang mga katangiang hinahanap mo sa isang matalik na kaibigan, at ang pagiging matalik din ang isinusukli mo sa kanya.

   Ngayon, kapag wala ang mga katangiang ito sa nakilala mo, maaari bang gamitin ang ibang kataga at huwag ang palasak na taguring 'KAIBIGAN.' Kasi, nagiging katawa-tawa tayo sa paningin ng iba. At ang paggalang na pinahahalagahan natin ay kusang naglalaho.

Narito ang tatlong pamantayan sa uri ng kaibigan:
               Matalik na kaibigan; Natatangi at espesyal  (mataas ang pagpapahalaga)- Laging magkasama, may damayan, magkatulad ang prinsipyo
                Malapit na kaibigan; Itinatangi  (katamtaman ang pagpapahalaga) - Madaling kausap, kaisa sa hangarin, bihirang magkita
                Mataman na kaibigan; May pagtatangi  (karaniwan ang pagpapahalaga) - Nananatiling kaibigan kahit matagal nang hindi nagkikita

   Habang gumugulang tayo, napapatunayan natin na hindi gaanong mahalaga ang maraming kaibigan o kakilala, ang higit na mahalaga sa lahat ay ang magkaroon ng tunay at mga matalik na kaibigan sa ating buhay.
   Bilang tunay na mga Pilipino, maging masinop tayo sa paggamit ng wastong kataga. Yaon lamang nararapat sa naganap na relasyon.

   Isa lamang itong pagmamalasakit, mula sa inyong kababayan.