Hindi ang iyong tinitignan ang mahalaga,
kundi ang iyong nais na
makita.
Isang araw sa Bataan noon, nagpahayag ng
paligsahan si Raha Magiting kung sino ang mahusay na mga pintor ang
makapagpapaganda ng dekorasyon sa kanyang palasyo. Dalawang pangkat ang nagwagi
sa paligsahan, taga-Balanga at taga-Orani.
Bilang pagsubok sa kanilang mga kakayahan, ang dalawang pangkat ay inutusan ng Raha na magdekorasyon sa isang silid. Upang maiwasan
na makita ng isang pangkat ang ginagawa ng kabilang pangkat sa kabilang
dingding, pinalagyan ng Raha ng mahabang kurtina ang gitna ng magkatapat na dingding bilang tabing.
Ang mga taga-Orani ay ibayong pinaganda ang
kanilang pagpipinta, samantalang ang mga taga-Balanga naman ay inubos ang buong
panahon sa pagpapakintab sa marmol na dingding. Hanggan sa dumating ang
takdang araw upang alisin ng Raha ang kurtina at pagpasiyahan kung sino ang
mapalad na nagwagi.
Sa unang dingding na hinarap ng Raha ay
humanga ito sa magandang obra-maestra ng mga taga-Orani. Subalit nang puntahan
niya ang kabilang dingding ng mga taga-Balanga, namangha ito sa
kanyang nasaksihan, napakakintab nito at mistulang salamin. Nakita ng Raha sa
salamin sa kanyang likod ang magandang larawang ipininta ng mga
taga-Orani--subalit ngayon sa pinakagitna nito ang kanyang sariling imahe.
"Ito ang higit na mahusay," ang
humahangang bigkas ng Raha. "ang mga taga-Balanga ay nakakaunawa kung papaano mapalabas ang kaibahan na nakatago sa
ating puso para ito ay lantarang mabigyan ng linaw at mabigkas."
No comments:
Post a Comment