Kung ang dasal na alam mo ay magpasalamat,
ito ay sapat na.
Ang dasal ay
pasasalamat,
hindi isang paraan upang manghingi ng kung anu-anong mga bagay. Ang dasal ay
pag-aalay ng iyong sarili sa mga ‘kamay’ ng Maykapal, na siya ang
makapangyayari, at pakinggan ang kanyang tinig sa kalaliman ng ating puso. Ito
ang paghahanap at pagtangis ng kaluluwa, bilang pagtanggap sa ating mga
kahinaan. Higit na mabuti sa pagdarasal ang magkaroon ng puso na walang mga
kataga, kaysa mga katagang memoryado at paulit-ulit na wala namang puso.
Hindi ka nagdarasal para gumaan ang
iyong buhay, kundi ang magkaroon ng malakas at matibay na balikat upang
makayang pasanin ang mga pasakit na ipinupukol sa iyo ng tadhana. Naisin man o
hindi, ang mga paghamon at pagsubok ay bahagi ng buhay. Kalakip din ng mga ito ang
ating mga pagkakamali at mga kabiguan, dahil sa ating mga kahinaan at
karupukan. Ang dasal ang siya lamang makakatighaw ng ating pagkauhaw para
lunasan ang nadaramang mga kapighatian.
May
mga tao na nagdarasal upang
mailayo sila sa mga panganib, sa mga kabiguan, sa mga kabuktutan, sa mga
pagsasamantala, at mga kaligalin ng mundo. Samantalang AKO ay nagdarasal para
magkaroon ng kakayahang harapin, labanan, lagpasan, lunasan, at mapagtagumpayan
ang mga ito. AKO ay laging nakahanda sapagkat mayroong pumapatnubay at nagpapala sa akin.
Alam mo ba? …na ang dasal ay
paghiling sa Maykapal na patnubayan at pagpalain ka para sa iyong kaluwalhatian,
hindi ang impluwensiyahan at utusan ang Maykapal, bagkus ang baguhin ang
kalikasan ng sinuman na nagdarasal. Hangga't nagdarasal ka, nababawasan ang
iyong mga kalituhan at mga kaligaligan. Hangga’t nag-uukol ka ng panalangin
para sa kabutihan at kapakanan sa iyong sarili at maging sa iba, hindi ka
matatakot o mangangamba. Patuloy na madarama na maging mahinahon, magiliw, may
pagmamalasakit at malayang umiibig.
Ang Simpleng
Landas:
Ang Katahimikan ay Pagdarasal. Ang Pagdarasal ay Pananampalataya. Ang Pananalig
ay Pag-ibig. Ang Pagmamahal ay Paglilingkod. Ang Pagtulong ay Pagdamay. At ang
bunga ng Pagmamalasakit ay Kapayapaan. At ang pinakamakapangyarihan sa lahat ng
ito ay ang Pasasalamat.
Ang Kasaysayan: Patawarin ako
sa aking kawalan ng saysay at pinatatawad ko din ang mga tao na walang saysay,
lalo na yaong madalas na nagsasalita ng mga pananalita na wala namang saysay.
Sapagkat AKO ang apoy na pinakawalan ng Maykapal.
No comments:
Post a Comment