Paunlarin ang Sarili

Huwag basta maghintay, kumilos nang may matapos.

  

Upang yumabong at magbunga, kailangang lisanin mo ang iyong komportableng kalagayan, harapin ang mga pagkatakot, at makipagsapalaran. Sumubok at huwag iwasang mabigo. Wala kang matututuhan kung laging kinakabahan at nais makatiyak sa lahat ng sandali. Hindi mo malalaman kung malamig o mainit ang tubig, kung hindi mo ito lulusungin at mararamdaman. Lagi kong salita, “Hinahangaan ko ang kauna-unahang tao na kumain ng talaba.”

    Wika ng aking ama, “Kung magastos ang edukasyon, mas higit pang magastos ang kamangmangan.”

    Hangga’t duwag ka, walang sisibol na kagitingan sa iyong kalooban. Normal na sa iyo ang pangangalog ng mga tuhod at ang umiwas sa mga kaganapan. Mga pangitain lamang ang laging makakaulayaw mo. Ang pagkatakot sa kawalan ng nalalaman ay isa sa pinakamalaking mga balakid na iyong haharapin sa pakikibaka sa buhay. Hangga’t maligalig ka at mangmang sa bagay na ito, walang tagumpay na mapapasaiyo. Huwag gayahin ang mga tao na higit na maingat sa mga materyal na bagay at sa kanilang mga salapi, mapaghinala at makasarili. Sa halip, pasiglahin ang iyong kalooban ng masidhing pag-asam. Hanggat may buhay ay may pag-asa. Nasa pagpupunyagi ang tagumpay na minimithi. Kung walang tiyaga, walang nilaga.

   Upang magwagi sa anumang larangan na papasukin mo, kailangang matutuhan mong wasakin ang anumang hadlang bilang pagsubok sa iyong kakayahan, ang malunasan ito at malagpasan. Sapagkat sa bawat kabiguan ay may leksiyong matututuhan. Pilitin mong makawala sa bilangguang naghahari at nagkukulong sa iyong isipan para hindi ka umunlad. Lumaban at maging matibay sa lahat ng sandali. Kapag may paninindigan ka; ikaw ay malaya, at magagawa mo ang lahat tungo sa iyong pag-unlad. 

Ang magtagumpay nang walang paghihirap, ay tagumpay na walang sarap.