Kapag malinaw kang makinig, pinasisigla nito ang iyong buhay.
Ang sansinukob ay patuloy na kinakausap tayo. Una, sa mga bulong. Kasunod nito ang mga sitwasyon,
mga kalagayan at kundisyon, at mga oportunidad para gisingin tayo sakalimang
patuloy tayo sa pag-idlip. Kung tayo naman ay nakatulog, kinakausap tayo sa
panag-inip. At kung talagang tulog, bangungot ang kaulayaw mo at gigising sa
iyo.
Dito
sa bulong, nakabatay ito sa iyong pakiramdam, binibigyan ka ng pagkakataon
na maglimi, tulad ng "Ano ba 'yan?" "Bakit ganito 'yan?' "Sino ba 'yan?" "Papaano 'yan?"
"Walang saysay 'yan." O, "Makabuluhan ba 'yan." "May
mapapala ba ikaw dyan?" "Mapapahamak ka dyan", "Kung
gagawin mo 'yan, masaya ka ba?" Ikaw higit sa lahat ang tanging masusunod para dito.
Ang tanong; Sino ang nagpapadala nito at ibinubulong pa sa iyo? Kung hindi
mo papahalagahan at ipagwawalang bahala ang mga bulong na ito, lalakas ito,
palakas nang palakas, dumadagundong at rumirindi sa iyong utak. At kung patuloy
pang ayaw mong intindihin, at tumatakas ka sa mga panandaliang aliwan, mistula
na itong malaking bato na winawasak ang katinuan ng iyong isipan. Hindi ka ba nagtataka kung laging bugnutin,
at nababagot ka na sa buhay? Ito ang dahilan kung bakit nawawalan ka na ng
pag-asa, malungkot at laging masalimoot ang iyong buhay. Sapagkat wala kang
sapat na atensiyon sa mga bulong na ipinapadala sa iyo bilang sagot sa iyong
mga panalangin.
Ang pinakamatalinong mga sandali ay
yaong sumang-ayon ka sa Diyos.
No comments:
Post a Comment