Sinuman ay nangangailangan ng bahay upang may matirhan, subalit ang matulunging pamilya ang siyang nagpapatibay ng tahanan.
Sa gulang kong ito, at sa buong buhay ko, ang lahat ng aking
kalakasan ay nakatuon kung papaano ko mapagbubuti ang aking mga kaalaman at mga
kakayahan. Bawat sandali ay mahalaga at nakapokus palagi sa pag-unlad ng aking sarili at mga pagkakataon sa
aking paligid. Sa dahilang iniisip ko, para ako pahalagahan ng iba kailangang paghusayin
at paunlarin ko ang aking sarili.
Subalit
sa maraming panahon na pagpupumilit na makilala ako, upang lingunin at bigyan
ako ng atensiyon at pagpapahalaga, sa mga nagdaang paninikis at pagtitipid na makaipon pa, kung
minsan ay pagpapabaya sa aking sarili na makagawa pa sa ikasisiya ng iba,
naroon pa rin ang mga kakulangan, mga pagpuna, at mga kapintasan. Sadyang hindi
mo mapapasaya nang tuluyan ang puso ng iba. Sapagkat mayroon din silang
hinahanap na hindi matagpuan; ang mailap na kaligayahan.
Napatunayan
ko ang tudyò o panunuyâ: Hindi ko kailangan ang iba o magpunta pa sa malayo
para lamang makuha ang nais ko. Ang mahusay at mabisang paraan lamang ay
matutuhan kong tanggapin kung sino ako ay tindigan nang
puspusan ang aking kinatatayuan. Ito lamang ang sekreto, para pumayapa nang
lubusan ang aking mga bagabag at mga kalituhan.
Bakit po?
Sapagkat ngayon, sa mga
sandaling ito... habang ako ay nakapukos sa sosyal media at pindot dito at
pindot pa sa aking selpon o computer, ... kailangan ako ng aking pamilya, ng mga
kaibigan na naghihintay, ng mga kasamahan na kailangang tulungan, at mga kaanak
na may pangangailangan. Maraming bagay na mapaglalagyan ng aking makabuluhang
sandali, kaysa nakapukos lamang ako sa aking sarili at sa panandaliang aliwan
na walang kapupuntahan kung wala rin lamang na maitutulong ito para sa kapakanan ng aking mga mahal sa buhay.
Bakit nga ba hindi?
Marami akong
pagmamahal at
kailanma'y hindi ito mauubos, kung lagi lamang na naghahanap ako ng mababaw na
kaligayahang ibibigay sa akin ng iba. Ang kailangan lamang ay harapin ko nang
nakabukas ang aking isipan, na walang katapusan ang mga bagabag kapag
naghahanap ako ng pagmamahal na hindi ko naman ibinibigay.
jesseguevara
wagasmalaya.blogspot.com
No comments:
Post a Comment