Tanging KATOTOHANAN lamang, at Wala nang Iba pa

Matapos ang maghapon, ang mga katanungang itatanong natin sa ating mga sarili ang siyang magpapasiya kung SINO tayo at kung ANO ang magaganap sa atin.

1- Maligaya siya kung saan ang katotohanan ay kanyang nababatid, hindi nang makukulay na talumpati o hungkag na salita, bagkus sa kanyang kamulatan. At nakahihigit pa ang isinasakatuparan ang mga ito.

2- Ang ating mga opinyon o mungkahi at ang ating mga nadarama ay laging ipinagkakanulo tayo sapagkat hindi nila nakikita ang kanilang mga sarili. Paanas at paimpit ang kanilang mga taghoy na nagiging katotohanan sa mga ginagawa.

3- Anong silbi nito para sa atin na alamin at pagtalunan ang mga walang katuturan at mga bagay na lihim kung hindi naman tayo masisisi kung wala tayong nalalaman sa araw ng paghuhukom.

4- Isang kahangalan ang pansinin at usisain ang mga masalimoot at mapanakit na mga bagay habang pinapabayaang tuklasin ang mga pangangailangan at nakapagdudulot ng kasaganaan. Tayo, na may mga mata, ay hindi nakakakita. Tayo, na may mga tainga, ay hindi makarinig. Tayo, na may bibig, ay hindi makapagsalita. Patuloy na natutulog o nagtutulog-tulugan sa mga kaganapan. Mananatili na lang ba tayong sakbibi ng siphayo at pighati?

5- Bakit tayo nahuhumaling sa mga palabas at libangan na walang kapupulutang kabutihan at kaunlaran, bagkus nagagawang manhid pa ang ating mga pagkatao at walang pakikialam. Nauuwi sa pagkakawatak-watak at walang direksiyon na patutunguhan.

6- Siya na kung saan ang salita na walang hanggan ay nangungusap; ay nakaligtas mula sa maraming opinyon. Mula sa Salita dumating ang lahat, at ang lahat ng bagay ay nangungusap ng Salita. Walang tao kung walang Salita ang makauunawa o tamang humatol kaninuman

7- Siya para sa kanya ang lahat ng bagay ay isa, at nagagawang mapag-isa ang lahat ng bagay, at nakikita ang lahat ng bagay ay isa, ay magiging matatag ang puso at tinatamasa ang kapayapaan sa Diyos.

8- Aking Panginoon ng katotohanan gawin mo akong kaisa sa Iyo sa walang hanggang pag-ibig.

9- Lagi akong napapagod na mapanood, madinig at mabasa ang maraming bagay na walang kabuluhan. Tanging sa Iyo, O aking Diyos, ang akin lamang na kailangan at lahat ng aking pinakamimithi.

10- Hayaan ang lahat ng tagapagturo ay tumigil at manahimik, at lahat ng nilalang ay tumahimik. Hayaang lahat ay manatiling katahimikan upang marinig ko ang Diyos na kinakausap ako.

11- Hangga’t ibayong nakikipag-isa ang tao sa Diyos, ibayo din siyang makauunawa, sapagkat ang liwanag ng pagkakaunawaan ay nanggagaling sa kalangitan.

12- Ang wagas, dalisay, at mapagkumbabang diwa ay hindi nagagambala ng mga bagay sapagkat ginagawa niya ang lahat ng mga bagay sa kaluwalhatian ng Diyos, at nagpupunyaging palayain ang sarili mula sa mga pag-uusisa, at walang kabuluhang taltalan.

13- Anumang humahadlang at bumabagabag sa iyo ay higit pa sa iyong sariling kapalaluan.

14- Ang isang mabuti at masugid na tao ay unang ipinapasiya sa kanyang sarili ang mga bagay na kanyang planong gawin. Ang mga planong ito ay hindi maghahatid sa kanya sa makamundong pagnanasa at bisyong makamkam, nasusupil  niya ang mga ito sa pamamagitan ng makatwirang kaisipan.

15- Sino ba ang may matinding pakikihamok kaysa doon sa gumagamit ng lakas upang talunin ang kanyang sarili? Ito ang kailangan nating gawain. Ang talunin ang ating mga sarili sa araw-araw, palakasin at pagyamanin ang ating mga diwa.

16- Ang kasakdalan sa daigdig na ito’y may mga bahid ng kapintasan nito, at ang ating maningning na kabatiran ay mayroong mga aninong nagkakanlong dito. Sapagkat higit na magniningning ang liwanag kung ito’y nakatanglaw sa karimlan.

17- Ang mapagkumbabang kabatiran sa iyong sarili ay katanggap-tanggap sa Diyos kaysa sa paghabol at pagtuklas sa makamundong kaalaman.

18- Ang pagkakatuto o karaniwang kabatiran sa mga bagay ay hindi kailangang iwasan. Ito ay mabubuti at katanggap-tangap sa Diyos; subalit ang may malinis na konsensiya at marangal na buhay ay kailangang higit na pagtutuunan at makamtan.

 19- Sapagkat karamihan ay pinili ang magpakarunong kaysa matiwasay na buhay, patuloy silang napapahamak at ipinagkakanulo gaano man ang ibinubunga o saysay ng mga ito.

20- Kung ang mga tao ay lubos na magsisikhay kumilos; sa pagbunot sa ugat ng mga masasamang bisyo at katiwalian, at magtanim ng mga kagandahang asal at pawang kabutihan, katulad ng paghahanda ng mga katanungan, walang mangingibabaw na kabuktutan sa daigidig.

21-Sa araw ng kahatulan; nakatitiyak hindi tayo tatanungin kung ano ang natutuhan natin, bagkus kung ano ang ating mga nagawa, hindi ang ating mga binigkas na pangungusap, bagkus kung papano tayo nagpakumbaba sa naging buhay. Ano ang ginawa mo sa iyong hiram na katawan at sa pangalang ipinagkaloob sa iyo?

22- Sagutin mo ako, nasaan ngayon ang mga dakilang tao na iyong kilala, nakita o nadinig habang nagsasalita noong sila ay nabubuhay? Ngayon, ang iba ay tinatamasa ang katulad na posisyon. Sila naman ang pinupuri at pinapalakpakan, at sa aking palagay, sa kalasingan ng tagumpay hindi man lamang nila naiisip ang mga naunang tao. Gayong ang lahat sa mundong ito’y matuling lumilipas, kumukupas at tuluyang naglalaho. Sa panahon ng kanilang buhay, kilala at tanyag sila. Ngunit ngayon walang nakakakilala o nagsasalita tungkol sa kanila.

23- Kung ang kanilang mga buhay ay nagampanan katulad ng natapos na mga karunungan, patuloy silang magiging maligaya hanggang sa kanilang paglisan.

24- Marami ang mga napapahamak sa mundong ito dahilan sa kahangalang makasarili; magpakatalino, magpakayaman, at manatili sa kapangyarihan upang malubos ang kasiyahan at makalimutan ang maglingkod sa kapwa. Wala silang kabatiran na nasa paglilingkod lamang masusumpungan ang hinahanap na kaligayahan. Walang pagsasaalang-alang na ito’y kaluwalhatian sa Diyos. Sapagkat mas gugustuhin pa nilang maging sikat at kinahuhumalingan kaysa maging mababa at makapaglingkod.

25- Siya na tunay at wagas na dakila ay mapagkumbaba at mahinahon, hindi naghahanap, nanghihingi, at nagtatampisaw sa mga parangal, papuri, at hungkag na palakpakan. Tunay at dakila dahil may kawanggawa at pagmamalasakit. Tanging may kawili-wiling kabatiran na ang lahat ng makamundong pagnanasa ay mistulang mabahong pusali na kinakailangang linisin at pagandahin upang maging katanggap-tanggap sa Diyos. At siya na tunay na nakakaalam ang nagsasagawa sa kagustuhan ng Diyos at tinatalikdan ang sariling kagustuhan.

 Ang katotohanan lamang ang makapagpapalaya sa atin.

Jesse Guevara 

Lungsod ng Balanga, Bataan