Kaibigan nga ba Kita?

Ang lalim ng pagkakaibigan ay hindi nakadepende sa haba ng pagkakakilala.

Bawat isa sa atin ay nagnanais na matagpuan ang sarili kung sino nga ba tayo at maramdaman na, ... mahalagang bahagi tayo ng mundo. Hindi bilang isang tao na kumakain lamang para mabuhay at nabubuhay para kumain lamang. Kundi ang madama natin ang pagtanggap at pagpapahalaga ng ibang tao, hindi lamang makilala ang ating mga kahusayan at mga pagtulong na nagagawa, bagkus kasama na rin ang ating mga kakulangan at mga kapintasan. 
   Hindi mo mahahawakan ang dulo ng isang patpat nang hindi maisasama ang kabilang dulo nito. Hindi mo makukuha ang iyong asawa nang hindi kasama ang mga kaanak nito. Hindi mo makakain nang buo ang isda, nang hindi aalisin ang lamang-loob at kaliskis nito, o ang saging kung kasama pati ang balat. Anupat lahat ng bagay ay may puwing na kalapat. Walang bagay dito sa mundo na kapag kinuha mo ay perpekto at kumpleto, kahit papaano ay may kapintasan ito.

   Bawat isa sa atin ay may hangaring maglaan ng panahon at makapagtatag ng mabuting relasyon. Sino ba sa atin ang ayaw na magkaroon ng matalik na kaibigan? Ng mapagmahal na asawa? Ng masunuring anak? Ng mabait na kapatid, kaanak, at kasamahan? At sinuman sa atin ay makakayang magawa ito, kahit na simple, karampot, at kalabit lamang. Basta iparamdam na may atensiyon ka at pagpapahalaga sa iba. Nariyan ang itaas ang kilay o kindat mo upang ipakita ang iyong pagsang-ayon o pagpayag. Nariyan ang pagngiti na nagpapahiwatig ng iyong pagkagiliw at kagalakan. Nariyan ang pagyakap mo na nakapagbibigay ng ginhawa. Nariyan ang paghaplos mo na nagsasabing narito ako sa tabi mo, at hindi kita kailanman iiwan. Nariyan ang pag-akbay bilang pagpapatunay na ipaglalaban mo siya. At marami pang iba... kung masigasig kang talaga na ipakilala ang iyong sarili para sa mabuting relasyon ay magagawa mo at madali lamang ito.

Kung sadyang gagawin mo.

jesseguevara

wagasmalaya.blogspot.com