Pansinin
ang mga ito at maglimi:
Malungkot
at nangungulila? … Tumawag (gamit ang
selpon)
Nais
na magkita kaagad ……...Mag-anyaya o mag-imbita
Hindi
ka maunawaan?..............Magpaliwanag
Hindi
mo maintindihan?...........Magtanong
Ayaw
at hindi mo naibigan…...Magpahayag
Nagalak
at nais mo pa………...Ipaalam
May
mahalaga kang nais?.........Humiling
Nakapinid
ang pinto?................Kumatok
May
alinlangan?........................Tuklasin
Kapag
nagmamahal………..….Ipadama
Maging totoo, walang personalan, iwasan ang
akala, maging mabuti, mapagmalasakit, at tunay na umibig.
Walang saysay o kapupuntahan kung palaging
may duda, akala, at hinala. Kung walang katanungan, walang kasagutan. Hindi
maaaring malaman o maintindihan ng iba o nang mismong karelasyon kung pawang
paliguy-ligoy, mga panunumbat sa kamalian, mga hinaing at mga pasaring na
nakakasugat ng damdamin ang mga ipinadarama, sa halip na tuwirang pagpapahayag ng niloob.
Walang sinuman ang nakakaalam kung ano ang
nagaganap sa iyong isipan. Walang manghuhula o madyikero ang tahasang makakalam
ng iyong kaisipan kung ito ay pasulong, pabalik, at nais lamang ng atensiyon.
Higit na mainam ang ipahayag ito nang deretso, klaro at sa maikling mga kataga,
walang bahid ng drama o paawa effect,
kaysa ang umasa, maghintay at manggalaiti sa isang sulok.
Sa bawat hangarin, kung hindi ka aaksiyon,
katiyakan na ang HINDI ang kasagutan, subalit kung kikilos, magtatanong, makikiusap,
ipaparamdam ang tunay na saloobin, makakatiyak ka ng Oo.
May isa lamang tayong buhay sa mundong ito,
at huwag naman nating sayangin ito sa walang saysay na pag-aaksaya ng mga
sandali –Simplehan naman natin ang ating pamumuhay!
“For who knows a person’s thoughts except
their own spirit within them? In the same way no one knows the thoughts of God
except the Spirit of God. What we received is not the spirit of the world, but
the spirit who is from God, so that we may understand what God has freely given
us . . . For who has known the mind of the Lord so as to instruct him? But we
have the mind of Christ.” (Corinthians 2:11, 12 and 16)
No comments:
Post a Comment