Kadalasan ito ang ating nakikita sa iba, higit na mahalaga para sa kanila ang mga bagay kaysa mga mahal nila sa buhay. Mayroong nakabili ng bagong kotse, halos sambahin na niya ito tuwing umaga, nililinis, pinakikintab ay ayaw pahaplosin sa kanyang mga anak. Mayroon naman na higit na minamahal ang kanyang mga manok na panabong, at halos ubusin ang maliit na kinikita kahit na magutom ang pamilya.
Sa mga opisina at sa mga gawain, kapansin-pansin ang hindi pantay na trato ng may-ari o namamahala sa mga gamit, materyales, at makina kaysa sa de-robot na pamamalakad sa mga tao. Mistulang mga numero lamang para sa kanya ang mga tao at higit na inaala-ala na pagpahingain ang mga makina kaysa ang kapakanan ng mga mangagawa.
Dalawang bagay lamang na konsepto ang mahalaga sa
relasyon upang maging maligaya sa buhay.
1-Gamitin ang
mga bagay, huwag ang mga tao.
2-Mahalin ang mga tao, hindi ang mga bagay.
Iwasang kontrolin o baguhin ang mga tao, kundi ang
mahalin sila. Sapagkat sa pagmamahal, tayo mismo ang binabago.
Sa wagas na relasyon, ito ay katulad ng isang
namumukadkad na bulaklak, nagsasabog ng bango at halimuyak. Kung ito ay iyong
pipigtalin mula sa halaman, ito ay mamatay at kusang mawawalan ng bango at ang,
inuukol na pagmamahal iyong magwawakas din para dito. Kung mahal mo ang isang
bulaklak, hayaan lamang ito sa katangi-tangi niyang kalagayan at bango.
Sapagkat ang pagmamahal ay hindi isang posesyon o pag-aari. Ang pagmamahal ay
pagpapahalaga o apresiyesiyon.
Ang mga bagay na iyong nakikita sa ngayon, lalo na ang may buhay ay mga panandalian lamang. Ang tangi lamang matitira ay ang iyong iniwang pamana (legacy). Papaano ka maala-ala kung ang mga bagay para sa iyo ang mahalaga at hindi ang iyong naiwang magandang halimbawa, pakikipag-kapwa at malasakit sa iba?
No comments:
Post a Comment