Ang Wagas Kong Pag-ibig

Ang aking pag-ibig ay kusang bumubukal nang walang pagmamaliw. Tinatanggap ko ang iyong pagmamahal anumang bagay ito at patuloy kong iginagawad ang sa ganang akin. Hindi ito katulad ng pagmamahal ng isang lalake para sa isang babae, lalo namang hindi ng isang asawang lalake sa kanyang asawang babae, hindi rin ito kaparis ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang anak, o kawangki ng pagmamahal ng Diyos sa kanyang mga nilikha.

   Wala itong kahalintulad na uri ng damdaming iniuukol sa aking itinatangi. Sa katunayan, wala itong pangalan o taguri man, at walang paliwanag na sasapat upang ito ay tahasang mailarawan. Mistula itong ilog mula sa walang hintong batis na hindi makayang maipaliwanang kung bakit may sinusunod itong tahasang pag-agos; kundi ang magpatuloy sa iisang direksiyon, ang maipahayag ang tanging layunin nito: ang magmahal nang walang pagmamaliw. Isang pag-ibig na walang hinihingi, hinihintay o inaasahan man lamang. At walang ibinibigay bilang kapalit; ito ay simpleng nasa aking kaibuturan at kusang bumubukal.

   Tayo ay malaya. Kailanman, hindi ako magiging iyo at ikaw, kailanma’y hindi magiging akin. Magkagayunman, iisa at walang sawa, ...at buong katapatan kong paulit-ulit na bibigkasin ito sa iyo: Iniibig kita.