Mahalagang mga Katanungan

Papaano ba ako makapapamuhay na masayahin at puno ng katiwasayan sa buhay? Papaano ba magagawa kong maging isang mabuting tao?

Masasagot lamang ang dalawang katanungan na ito kung sa iyong kaibuturan ay malaya ka at matiwasay, isang pananaw sa buhay na ang tanging layunin ay paglinawin ang nilalaman ng ating mga puso. Taimtim na mamuhay nang matalino, hindi nag-aakala o walang paghihinala, tinutupad ang mga salita at mga pangako, walang personalan at anumang paghatol sa mga kaganapan ng buhay.

   Bilang mga tunay na Pilipino, nababatid natin na ang masayahin at ulirang buhay ay magkahulugan. Ang mabuting pagkatao ay hindi bilang pagsunod sa isang listahan ng mga alituntunin, kundi ang magsagawa ng mga aksiyon at hangaring umaayon sa realidad—natural at kusang nakapangyayari. Ang punto ay hindi ang gumanap ng mabubuting gawa upang makakuha ng pabor sa mga lider at namamahala o ng mga papuri sa iba, at laging pinapalakpakan ng mga amuyong at mga taga-aliw, kundi ang makamtan ang katiwasayan ng kalooban upang mapanatili na malaya at sinusunod ang sariling pagkatao.

   Ang kabutihan ay isang magkapantay na pagkakataon kaninuman. Sinuman ay malayang magawa ito kung nanaisin lamang niya: mayaman o mahirap, edukado o karaniwan. Hindi ito isang mailap na larangan ng mga propesyonal at mga umuugit ng simbahan, katulad ng mga pari, mga pastor, mga ministro, mga monghe, at maging mga santo. Hindi lamang sila ang may tanging karapatan na maging mabubuting tao na inilalagay natin sa pedestal. Nasa ating budhi at mga asal kusang lumilitaw ang kabutihan.

   Ang maging mabuti at huwaran ay isang kalinangan na may malinis na budhi, simpleng pamumuhay, karaniwan at mapagkumbaba sa araw-araw na mga pakikibaka sa buhay. Para magkaroon ng mabuting pagkatao, tatlong pangunahing mga tema ang nakapaloob dito:

1)      Alamin, supilin, piliin, at pangibabawan ang iyong mga pagnanasa;

2)      Mahusay na gampanan ang iyong mga tungkulin; at

3)      Matutuhan na mag-isip nang malinaw tungkol sa iyong sarili at mga karelasyon.

Unahin muna, bigkasin sa iyong sarili kung ano ang nais mong maging ikaw; matapos ito, simulan na kung ano ang kailangan mong magawa.

Ang ating lipunan ay praktikal na nakabatay sa mga edukado, mga propesyonal, materyal na mga bagay, salapi o kayamanan, kapangyarihan o posisyon, kahusayan o katanyagan, at itinalaga na ang mga ito na kanais-nais at kapuri-puri, subalit bilang isang tunay na Pilipino, ang lahat ng mga ito ay mga pagkakataon lamang at walang kinalaman sa tunay na kaligayahan. Ang likas at siyang higit na nangingibabaw sa lahat ay, kung sinong tao ang siyang nagiging ikaw, at anong uri ng buhay ang iyong ipinamumuhay.

Masaya ka ba sa kalagayan ng buhay mo ngayon? Kung wala kang katanungang tulad nito, makakatiyak ka na ang buhay mo sa ngayon ay batbat ng mga kalituhan, mga pangamba, walang tamang direksiyon at laging naghihintay sa kawalan. Kung hindi ka kikilos upang mabago ito, naisin mo man o hindi,  ikaw ang kikilosin ng tadhana. At sa katapusan, may kalayaan kang bigkasin sa iyong sarili, “Ito ang aking tanging kapalaran.” Totoo ang kasabihang, “Ang pagsisisi ay laging nasa bandang huli.”Huwag itong tularan, isipin ang iyong kapakanan at maitutulong sa iyong sariling pamilya. Kung hindi ito magagampanan, wala kang karapatan na makipagrelasyon sa labas kung batbat ng mga kaguluhan at masalimoot ang loob ng iyong kabahayan. Bahay lamang ito at hindi isang tahanan.

Simulan nang magbago. Sa araw na ito, nakatunghay sa iyo ang buong buhay mo, kung maaari lamang, huwag nang sayangin pa itong muli.