TagapagLIKHA Ka ng Sarili Mo

 

Sila mismo ang lumilikha ng kanilang mga sarili.

 Makikilala ang iyong pagkatao sa mga pagkilos na iyong ginagawa sa tuwina. Ang tao ay nagsisimulang maging tao o maging makatao kapag itinigil na niya ang dumaing at manlait; ang pumuna at mamintas; ang magsamantala at abusuhin ang iba; at magsimulang hanapin ang nakatagong katarungan na siyang magpapasunod ng tama at mabuti sa kanyang buhay. At habang umaayon ang kanyang kaisipan sa alituntuning ito, magsisimula siyang ihinto ang walang mga katuturang paghatol at mga kundisyong pinaiiral sa iba na siyang dahilan ng kanyang mga pighati at pagdurusa sa sarili.

   Kung maiiwasan ang mga mali na pawang mga kapahamakan ang tinutungo, magagawa niyang payabungin ang sarili na maging matibay at may ulirang mga kaisipan; ang maging maunawain at mabuti sa kanyang kapwa. Ang kabutihan at hindi kalapastanganan ang siyang tunay na umiiral at nagpapasiya sa sansinukob; katarungan at hindi kabuktutan ang siyang kaluluwa at katas ng buhay; at katapatan, hindi ang korapsiyon o katiwalian, ang siyang humuhubog at nagpapakilos na puwersa ng ispirito at pamamahala sa mundo.

   Sa lahat ng mga kaganapang ito, ang tao ay walang masusulingan kundi ang harapin ang katotohanan at itama ang kanyang sarili. Sa dahilang kapag masama ang kanyang iniisip, ang resulta nito ay kapahamakan lamang. At kung mabuti ang kanyang iniisip, ay maganda at kabutihan ang kanyang makakamtan. Sa prosesong ito na inilalagay niya ang sarili sa wastong pamumuhay, mapapansin niya na kusang napapalitan ang kanyang mga kaisipan ng mabuting pakikitungo sa mga bagay at mga tao. At dahil din sa relasyong ito; ang mga bagay at mga tao ay kusa ding nagbabago nang mabuting pakikitungo sa kanya.

Kapag binago natin ang ating iniisip, magbabago din ang ating mga gagawin, at mababago ang pakikitungo natin sa iba at gayundin sila sa atin.