Dakila ang MagPATAWAD

 

Ang landas sa wagas na pagniniig ay pagpapatawad.

Kung nais nating makamtan ang lunas sa pagkasiphayo, mahalaga na tahasan nating likhain ang mabunyi at nakalulugod na mga relasyon – maging may malungkot na karanasan tayo sa nakaraan. Sinuman sa atin ay hindi makakasulong at yayabong, kung patuloy na lumalason sa ating isipan ang mga pagkakasala ng iba. Kung ahas ang nakatuklaw sa atin, iwasan nating patuloy na lasunin tayo ng kamandag nito. Kaagad nating nilulunasan ito upang hindi tayo mapahamak.

   Kailangan natin ang mga relasyon na matalik, bukas, at matapat, na kung saan ay tinataglay natin ang mga ito sa ating pagkatao – nang walang pagkatakot at walang pagmamaliw anuman ang nagaganap sa ating buhay. Kung wala ang tatlong sangkap na ito sa ating puso, kailanman ay hindi natin ito maipadarama sa iba. Anumang bagay na wala sa atin ay hindi natin maaaring maibigay. Mahalaga sa lahat na magkaroon tayo ng maunawaing puso at kakayahan na magpatawad sa isa’t-isa. Ang pagpapatawad ay pangunahing sangkap sa pagpapanatili ng malugod na relasyon kung ang mga ito ay magiliw at nakakasiya ng kalooban. Ang mga relasyong tulad nito ang nakapagpapasaya sa atin upang maging maligaya sa tuwina.   

Sinuman sa atin na nais na magkaroon ng malawig, makahulugan, at wagas na mga pakikipag-kaibigan ay kailangang may maikling mga ala-ala.