Pamilya Muna

Matatag kong pinapaniwalaan na ang pamilya ay isang matibay na moog at pundasyon ng lipunan, at siyang pinakadakilang kaganapan na pinagmulan natin. At naniniwala din ako na ang pinakamahalagang gawain na kailangang magawa natin ay nagsisimula sa ating mga tahahan.

   Higit na mahalaga bilang obligasyon mo kung anumang gawain o trabaho ang iyong ginagawa ang pagiging makatao at makapamilya, pati na ang iyong mga relasyon – sa iyong asawa, mga anak, katrabaho, at mga kaibigan – ang mga ito ang pinakamahalagang sandigan na iyong maitatatag. Sa katapusan ng iyong buhay, hindi mo kailanman panghihinayangan na pasadong muli ka sa isa pang pagsusulit, hindi ang manalo ng isa pang pagsubok o paligsahan, o ang mabigyang muli ng isa pang malaking proyekto. Ang higit na panghihinayangan mo ay ang panahong nagdaan na hindi mo nabigyan ng buhay na makasama ng iyong asawa, anak, kaibigan, at magulang . . . Ang iyong tagumpay bilang isang bahagi sa ating lipunan ay hindi nakadepende sa posisyon mo sa trabaho, o puwesto mo sa pamahalaan, at maging modelo ng kotse mo o salapi sa bangko, kundi kung ano ang nagaganap sa loob ng iyong tahanan.

   Napagtanto ko, bilang isang lipunan ng mga tao na masikhay na gumagawa sa iba’t-ibang larangan ng buhay at napabayaan ang sariling pamilya, ito na ang simula ng mga kaguluhan, kapighatian, at matinding kapahamakan sa loob ng tahanan at sa pamayanan.

Ang pamilya mismo ay isang kataga, “tayo” At isang karanasan, “tayo” na mentalidad. Walang “ikaw,” at “siya” kundi “tayo” at “kami.”

Huwag kalimutan na kapag kumikilos ka sa iyong pamilya, ang “mabagal” ay “mabilis” at ang “mabilis” ay “mabagal.”

Hindi natin kailangang magmahal. Pinagpapasiyahan nating magmahal.

Ang makagawa nang higit na maingat, patuloy at walang sawa, at sadyang magiliw na mumunting mga bagay ay hindi isang maliit na bagay.

Palaging mangusap tungkol sa iba na tila sila ay nakaharap din sa usapan.

Ang paraan kung papaano mo tinatrato ang anumang relasyon sa pamilya ang siyang tahasang makakaapekto sa bawa’t relasyon sa pamilya.

Laging kang magiging biktima hanggang hindi ka nagpapatawad.

Hindi ang tuklaw ng ahas ang siyang nakakagawa ng seryosong pinsala, kundi ang paghabol sa ahas na siyang lumalason sa puso.

Sa realidad, ang mga katapusan at mga paraan kung papaano ito ginawa – ang destinasyon at ang paglalakbay – ay magkakatulad.

Kapag nagpapalaki ka ng mga anak, nagpapalaki ka din ng mga apo. Ang balangkas ay nagpapatuloy. Hindi natatapos ang pagiging magulang kahit tumanda na ang mga anak.