Ang Kalabanin Mo ay ang iyong Sarili

Lumaki at nagkaisip tayo sa isang lipunan na laging may paglalaban, pahusayan, tagisan ng talino, at walang hintong mga kumpetisyon sa lahat ng larangan. Laging sikat at pinupuri ang maging kampeon, ang maging numero uno, ang laging nangunguna at pinakamahusay sa lahat.

   Bahagi na ng ating mga buhay ang paligsahan, na kailangang may magtagumpay at may mabigo. Sakalimang manalo ka ngayon, may araw na darating at matatalo ka rin. Sa bawa’t paglalaban hindi maiiwasan ang may panalo at bahagi din nito ang may matatalo. Ang korona o kampeonato ay palipat-lipat lamang ng kamay. Katulad ng gulong kapag gumugulong, minsan ay nasa ibabaw ka subalit kadalasan kung nakahimpil ay nasa ibaba ka.

   Mayroon lamang na isang tao na matatalo mo sa bawa’t sandali, at ito ay ang iyong sarili. Hangga’t patuloy na nakabase o umaayon ang iyong pansariling-kahalagahan sa mga tagumpay o mga papuri kaysa pansariling-kaganapan, patuloy ding mailap sa iyo ang tagumpay. At nagpapatuloy ang iyong pagnanasang makilala at matanggap ng iba bilang matagumpay ding katulad nila. Ang tunay na satispaksiyon ay nakakamtan, hindi mula sa panalo, bagkus mula sa eksplorasiyon at pagpapaunlad kung anumang mga talento na ipinagkaloob sa iyo ng tadhana.