Halaga ng Katapatan

Limiin kung ano ang mensahe, at hindi ang hatulan kung sino ang nagsabi.

Bagama’t karamihan ng tao sa ngayon ay may pansariling hangarin sa kanilang gawain, ang iba naman ay lubhang makasarili at walang pakialam sa mangyayari. May matindi pa kung magpataw ng presyo sa kanilang mga serbisyo o produkto. Mayroon pang pinapalitan ang mga materyales ng mababang kalidad at padaskol ang gawa. Kadalasan ay laging pagsasamantala at pandaraya ang isinusukli kahit na nagbabayad ka sa presyo na napagkasunduan. Isang magandang kapalaran sakali mang makatagpo ka ng isang manggagawa, karpintero, mekaniko, doktor, o negosyante na matapat ang paglilingkod sa kapwa.

   Isang lalaki na malapit nang ikasal ang nagtungo sa isang sikat na sastre, at hiniling na igawa siya ng terno mula sa telang dala niya. Matapos sukatin ng sastre ang dalang tela ng lalaki ay malungkot na nagpahayag ito, “Ikinalulungkot ko ginoo, ang telang dala mo ay kulang sa sukat. Hindi ito magkakasya para gawing terno.”

   Nagulat ang lalaki sa tinuran ng sastre, at madali nitong binalot muli ang tela at umiiling na lumabas ng tahian ng sastre. Pauwi na siya sa bahay nang madaanan niya ang isang maliit na tahian. Mabilis na pumasok ito at tinanong ang nakaupong sastre kung maigagawa siya ng terno sa telang dala niya.

   Matapos sukatin ang tela, “Kasya po sa isang terno!” ang sagot ng sastre.

   Isang linggo ang lumipas at nagbalik ang lalaki para tubusin ang kanyang terno. Matapos itong isuot at madamang sukat na sukat sa kanya ay madali nitong binayaran ang balanse. Subalit nang siya ay palabas na ng tahian, napansin niya ang isang batang lalaki na may suot na pantalon na katulad ng kanyang tela. Nang makita ng sastre ang pagkagitla ng lalaki ay nahihiya itong nagpaliwanag, “Pasensiya na po kayo, dahil sobra ang tela at naisip ko na wala na itong halaga pa sa inyo, kaya, ang ginawa ko ay itinahi ko ng isang pantalon ang aking batang anak.”

   Bagama’t nakaramdam ng galit ang lalaki sa kapangahasang ginawa ng sastre, nagpasensiya na lamang ito dahil sa magandang terno na ginawa para sa kanya.

   Nagpuntang muli ang lalaki sa naunang sastre upang ipakita dito ang magandang terno na nagmula sa tela na tinanggihan nito, dahil ayon sa sastre na ito, ay kulang sa sukat. Matamang tinignan ng sastre ang pagkakagawa ng terno, pinuna ang sukat at pagkakatahi, habang patuloy naman na ikinukuwento ng lalaki, na sa halip na kulang ang tela ay sumobra pa ito at nakatahi pa ng isang pantalon para sa isang bata. Hindi man lamang natigatig o kumurap ang sastre sa mga narinig sa lalaki, at mayabang na nangusap, “Walang kaduda-duda ginoo, talagang magkakasya ang sobra ng tela sa isang bata. Para sa akin ito ay kulang sa sukat, dahil ang aking anak naman ay binata at 25 taong gulang na.”