Hindi Mapakali

Upang matamasa ang mabuting kalusugan sa katawan at kaisipan, upang magpatuloy ang kasaganaan at makapagdulot ng tunay na kaligayahan sa sariling pamilya at maging sa sariling pamayanan, maging mapagpayapa sa lahat,  at ilantad ang katotohanan. Kailangan ng sinuman na disiplinahin at supilin muna ang kanyang sariling isipan. Sapagkat maligalig ito kapag masalimoot and buhay at panatag kapag matiwasay ang buhay. Kung magagawang kontrolin ang ang sariling isipan, matutuklasan dito ang kaparaanan sa Pagkamulat, at ang lahat ng kawatasan at kawastuan ay kusang masusumpungan.
   Walang maaasahan ang paghihintay at palaging nakatunganga sa iba. Ang mga taguri nito ay palaasa, pabigat, at pabaya sa sarili. Ang tunay at tanging makakatighaw lamang sa iyong pagkauhaw ay ang gumising nang tuluyan at kumilos para sa iyong kapakanan. Walang sinumang makakatulong sa iyo kung hindi mo muna tutulungan ang iyong sarili. Nasa dulo ng iyong mga kamay ang minimithi mong tagumpay. 
    Iwasan ang sarili na mapabilang doon sa mga tulog, natutulog, at nagtutulog-tulugan sa takbo ng buhay. Ang landas nito ay patungo lamang sa kahirapan at kapahamakan. Imulat ang mga mata at manatiling gising sa tuwina. Huwang nang maghintay at palaging umasa, kumilos na habang maaga pa.

   Bago mahuli ang lahat at maging biktima.

Umaalingasaw na!

Ang isipan ang pinanggagalingan ng kaligayahan at kapighatian. Ang kalinisan at kapayapaan na minimithi ay nagmumula sa kaibuturan. Huwag tuklasin ito sa panlabas, lalo na sa mga materyal na bagay. Anuman ang gawin, hangga't nakatingin at umaasa ka sa mga kaganapan sa iyong kapaligiran, wala itong kakahinatnan. Ikaw MISMO sa iyong sarili and kailangang mag-umpisa ng lahat sa nais mong maganap. 
   Kung hindi ka kikilos, walang kikilos para sa iyo. At kung ikaw ay pabaya at sadyang palaasa sa iba, huwag pagtakhan kung bakit hindi mabago ang iyong kalagayan. Ikaw at wala ng iba pa ang makakagawa ng pagbabago na iyong ninanasa. Nangyayari lamang na dumumi at bumaho ang isang pook, kapag pinabayaan na ito at iniasa na lamang sa iba. Kung ang mismong bakuran mo ay basurahan at nanlilimahid ang kaanyuan, wala kang karapatan na tumingin sa mga malilinis na bakuran at mainggit na kagalitan ang mga ito. 
   Nagiging basurahan at bumabaho lamang ang isang pamayanan, kung palaging kababuyan at kasalaulaan ang pinag-gagawa ng mga nakatira dito, laluna't kung wala nang natitira pang nag-aaruga at tagalinis nito. Gayundin sa mga kalagiman; nangyayari lamang na magpatuloy ang mga kasamaan at karahasan sa isang pamayanan, kapag wala ng natitira pang mabubuting mamamayan para ito mahadlangan.

Kung alam mo kung ano ang iyong tungkulin, at ninanais na mangyari, makakatiyak ka sa sarili kung saang direksiyon ka patungo.
 

Huwag Maglibang

Ang kaisipan ay nangungusap bilang kataga. Ang kataga ay nagpapakilala bilang patunay. Ang patunay ay yumayabong bilang ugali. At ang ugali ay nagpapatigas ng pagkatao. Kung kaya't maiging bantayan ang kaisipan at pakaingatan ang mga gawi nito. At hayaang sumibol mula dito ang marubdob na pagmamahal, ang walang pagkupas na pagmamalasakit, at walang sawa na paglilingkod sa lahat ng nilalang.
   Kung tahasang kikilos, magagawang paunlarin ang kalagayan. Hindi ito ipinag-wawalang bahala o nilalaro para maibaling ang isipan sa mga walang katuturan para libangin ang sarili. Walang patutunguhan ang mga panandaliang aliwan, ang mga walang katuturan na mga panoorin at libangan sa telebisyon, kung laging kumakalam ang iyong sikmura at kinakapos sa buhay. Inililigaw lamang ng mga ito ang iyong landas patungo sa ibayong paghihirap.
    Mag-isip at magnilay, pag-aralan ang mga bagay kung bakit walang pagbabago ang kalagayan sa buhay. Ito ang nagdudulot ng kawatasan; ang kawalan nito ay nagbubunga ng kamangmangan. Mahusay na alamin kung saan ikaw ay isinusulong patungo sa kaunlaran, o ibinabalik ka sa kahirapan. Ang mainam sa lahat ay taluntunin ang landas patungo sa karunungan. Kung magastos ang edukasyon, higit na magastos ang kamangmangan. Sapagkat patungo ito sa kapighatian at kapahamakan.
    Magnilay-nilay. Limiin ang idinudulot ng kabutihan kaysa kasamaan. Dalisay na mabuhay nang walang sinumang itinatangi. Iwasan ang gumaya at mamuhay ng balatkayong mga gawi. Maging tahimik at mahinahon. Magaling na paghusayin ang mga gawain. Katulad ng buwan, lumabas mula sa likod ng mga ulap! 

Magning-ning! At buong giting na itanglaw ang iyong liwanag!

Naligaw AKO

Huwag maniwala sa anuman dahil binanggit lamang ito sa iyo. Huwag paniwalaan ang binabanggit ng guro mo nang dahil lamang sa paggalang mo sa kanya. Huwag ding intindihin ang mga pagpuna at panunuyo ng mga relihiyon sa pagpupumilit na ipatupad ang kanilang mga patakaran, upang supilin ang pagkatao mo, at maging ng iyong kaluluwa. Subalit magkagayunman, matapos ang masusing pagsisiyasat at mataos na paglilimi, at napag-alaman mong ito ay makatao, na nakapagdudulot ng kabutihan, ng masaganang pakinabang, ng mahusay na pagkupkop sa lahat ng nilalang -- ang alituntuning ito ay siyang paniwalaan at yakaping mahigpit, at kunin bilang sariling panuntunan. Kailanman sa tanang buhay mo, hindi ka na muling maliligaw pa.
   Ikaw lamang sa lahat at wala ng iba pa, ang tanging may karapatan at kapangyarihan sa iyong sarili. Huwag pabayaang maging kopya ka ng iba. Huwag payagang maglaho sa mundong ito na kasamang malilibing ang iyong musika. Tumindig at harapin ang katotohanan! Ito ang magpapalaya sa iyo upang magkaroon ng pananalig at pagtitiwala sa sarili.
    Huwag sumilong sa nakaraan, huwang pangarapin ang hinaharap, ang pagtuunan ng isipan ay ang kasalukuyang sandali nang magampanang maayos ang katotohanan. Nasa sarili nating isipan, hindi sa kaaway o kalaban, ang humahalina sa isipan sa masamang pag-uugali.
   Sisirin ang kaibuturan, narito ang lahat ng iyong kaganapan. AKO ay talagang ako. AKO ito, tunay at wala ng iba pa.