Mahusay na Mamuhay

Walang sinumang higit na makakatingin sa iyong sarili kundi ikaw lamang, hindi ito iniaasa sa iba para makaligtaan at pabayaan.

Ang tunay na kayamanan, ay ang kalusugan. Lahat ng mga bagay ay susunod nang lahat para dito: mga pangarap, mga relasyon, trabaho, pananalapi, at minimithing kaligayahan. Kapag may mabigat na karamdaman; lahat ng mga bagay, mga ari-arian, kayamanan, mga relasyon, atbp., ang mga ito ay kusang titigil, hindi mo na matatamasa pa, at wala ng anumang halaga. Balewalang lahat; at kahit na isang totpik ay wala ka nang madadala pa. Bawa’t sandali ay nakatuon na lamang sa iyong kaligtasan.

   Ang ating katawan, gustuhin man natin o hindi, ito ay patuloy na humihina sa pagdaan ng panahon. Hindi ito ginagamot kung may sakit na, na parang halaman na dinidiligan lamang kapag nalanta na. Ito’y ginagamot sa araw-araw; inaalagaan, nilulunasan, at masidhing iniingatan. Hindi nilalason ng mga nakakapinsalang mga bagay, bagkus pinalalakas ng mga ehersisyo at dinudulutan ng mga likas, sariwa at masustansiyang mga pagkain.

   Hindi lahat ay kaabalahan sa trabaho o pulos kuwarta na lamang ang laman ng isipan. Mistula itong bilangguan na walang rehas. Nakakulong ang isipan, at bulag sa mga kaganapan sa paligid, maliban sa pagpapayaman. Wala pa akong nakita na tao; na sa kanyang huling araw sa mundo ay nais magugol ito sa kanyang opisina o trabaho, at maging sa makasariling libangan. Higit na nanaisin pa niyang ibaling ang lahat ng sandali, kung muling mabibigyan ng pagkakataon, ang ilaan na lamang ang kanyang mga sandali sa kanyang pamilya at mga mahal sa buhay. Laging nasa huli ang pagsisisi; kadalasa’y nasasambit ang “sana,” “balang araw,” at “dapat.” Mga katagang hindi na kailanman mangyayari pa. Dahil ang panahon ay pabagu-bago at walang katiyakan.

   Kailangan may pamantayang sinusunod at sapat na disiplina kung nais na mabuhay nang malusog at matiwasay, kaysa nasa ospital at nakaratay sa isang malubhang karamdaman, may matinding kirot na patuloy na nagpapahirap sa katawan, at karaingan bilang pasanin pa ng mga mahal sa buhay, sa kanilang hinaharap na mga gastusin sa araw-araw.

Ang kadakilaan ng isang tao ay hindi kung gaano ang nakamtan niyang kayamanan, kundi mula sa kanyang integridad at kakayahang maipadama ito nang positibo sa kanyang mga mahal sa buhay.

Simpleng mga patakaran lamang at madaling magampanan ang mga ito:

Mahalin ang Buhay, Gumawa ng Kabutihan, at Mamuhay nang Mahusay.

Ito lamang at wala ng iba pa.

Tahasang ginagawa mo ba ngayon ang mga ito?

Jesse Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan