Natutulog Ka pa ba?

 

Ang mahusay na memorya ay ang masanay na kalimutan ang mga walang katuturan.

Marami ang nakakatulog sa maghapon. Bagama’t gising sila sa mga gawain o, anuman ang kanilang inaatupag, madalas nakakalimutan ang higit na mga mahalaga. Yaong mga bagay na kailangan bigyan ng kaukulang pansin. Ito ay ang mga tamang priyoridad na dapat unahin sa ating buhay. Hindi ang mga walang kabuluhan at walang kinalaman sa pag-unlad ng isip, mga relasyon, at pananalapi.

   Dalawang bagay ang dapat nating isaalang-alang; ang makamundong hangarin at ang ispiritwal na kaganapan. Sa mundong ito, ang higit na nakapangyayari ay ang tawag ng laman, mga materyal na bagay, pagpapayaman, paligsahan, panandaliang aliw, at makasariling panuntunan. Gayong ang lahat ng mga ito ay nawawalan ng saysay, kapag nakalimutan na ang tunay na misyon sa ating pagkakalitaw sa mundong ito. Kung sino ka, saan ka patungo, at anong pakay mo.

   May nagwika; “Ang mga bagay na hindi nakikita ang siyang pangunahing mahalaga.” Tulad ng Pag-ibig, Paglilingkod, Pagmamalasakit, Pagpapakumbaba, Pagdiriwang, Pagpapaubaya, Pagdalangin, atbp. Lahat ng mga ito ay nagmumula sa pinagsanib na isip, katawan, at kaluluwa. Ito ang bumubuo ng ating ispirito, ang kabubuan kung sino tayo at ang tunay na pagkatao na ating ginaganap sa araw-araw.

   Hindi tayo nakakatiyak sa anumang mangyayari sa bawa’t sandali, subalit ang higit nating dapat mabatid ay maunawaang mabuti na yaong mahahalaga at nadarama ang mahalaga sa lahat. At magawang iwasan at iwaglit na nang tuluyan ang mga bagay na walang kabuluhan. Ito ay mga pag-aaksaya ng panahon sa mga hindi nararapat pag-ukulan ng ating mga atensiyon. Ano ang mga ito: panonood sa telebisyon ng mga walang katuturan na panandaliang aliw, tsismis, buhay-artista, pag-usisa sa buhay ng may buhay, basketbol, pulitika, atpb. Kung wala naman itong kaugnayan at hindi talagang trabaho na mapagkikitaan, iwasan ang mga ito. Ang pagkahumaling dito ay tahasang kahirapan sa habang-buhay.

   Kung minsan, sadyang nakakatulong na sabihing ikaw ay hangal at karaniwan ang pag-iisip kapag nawiwili ka sa mga bagay na wala namang kinalaman sa iyong pag-unlad. Isa na dito ang usisain kung ano ang tingin o pangmalas sa iyo ng iba. Kinakailangan pang iba ang magpasiya kung ano ang tamang isusuot mong damit, pagsuklay ng buhok, tamang sapatos, at papaano gagawin ang maghapon sa buhay mo. “Walang bait sa sarili.” –ang tawag dito. Sulsulin at walang sariling direksyon. Palaasa sa iba at laging naghihintay na utusan.

   Kung may pagmamahal ka sa iyong sarili, huwag isaalang-alang ang opinyon ng iba tungkol sa iyo. Sapagkat maiiba ang direksiyon na iyong patutunguhan. Panindigan mo ang iyong tunay na hangaring pansarili. Higit sa lahat, anumang mangyari sa iyong kapasiyahan, ay ikaw lamang ang may tanging responsibilidad at tatanggap ng anumang magiging resulta nito. Maging mabuti o masaklap man, ikaw lamang ang panalo o natalo. Ang iba, amoyong lamang at nanghihingi ng balato.

   Pakaiwasang hingin ang pahintulot, paghanga, at mga papuri ng ibang tao. “Ginigisa ka lamang ng mga ito sa sarili mong mantika!” Ang nararapat ay unahin mong hangaan ang iyong sarili, pagbutihin ang iyong mga gawain, at maglingkod nang tapat nang walang hinihintay na anumang kapalit. Huwag nang hintayin pa na makita kang pambihira o matalino. Ang totoo; maging mapaghinala, kapag nararamdaman mong nagiging importante ka sa paningin ng iba, ...at nakakalasing ang mga papuring ipinupukol sa iyo. Magising ka naman! Bantayan ang sarili, sakaling makalimot ka sa huwad na pagkatao na ipinapalayaw sa iyo.

   Kapag napanatili mong matatag at tahasang nagagampanan ang tunay mong pagkatao, kusa mong makakalimutan ang mga huwad, mga balatkayo, at mga pakitang tao na nagpupumilit na ilihis at maligaw ka sa tunay mong misyon sa mundong ito: Ang maging tunay na Pilipino.

Jesse Guevara
Lungsod ng Balanga, Bataan