Madalas ito sa ating buhay, lalo na kung tayo ay nag-iisá at
nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na pagkabalisá. Palaging binabagabag tayo ng
ating konsensiya kung bakit tayo ay lumitaw pa sa mundong ito... at para
saan? Maraming mga katanungan ang paulit-ulit na nagsasalimbayan sa
ating isipan. Pangunahin na rito ang "Sino ba AKO?' 'Ano talaga ang aking mga naisin at
hangarin sa buhay na ito?' 'At saang destinasyon ako pupunta?' 'Tama ba ang kalagayan ko sa ngayon, at ito
ba ang talagang nakaukol o sadyang nakatakda para sa akin?"
Hindi
tayo basta na lamang sumulpot o sumingaw nang gayon na lamang; ang kumain
para mabuhay, o, ang mabuhay para kumain. Mayroong malaki at pangunahing dahilan
kung bakit tayo nilikhà. Ang Dakilang Maykapal ay naghandóg ng isang
napakahalagang regalo para sa atin, at ito'y hindi magagawang palitan,
baligtarin, ulitin o mahigitan man. Palaging nasa atin ito, at kadalasan, bina-balewala
natin ito, sinasayang, o inaaksaya sa mga walang saysay o katuturang mga bagay.
Ang kamangha-manghang regalong ito ay ang ating-PANAHON. Mga sandaling hindi na
muling maibabalik pa.
Lahat
tayo ay pinagkalooban ng 24 na oras sa
buong araw, na kung saan ito ay magiging mga linggo, mga buwan, at mga taon -
ang mga ito ay malaking karagdagan na ginugugol sa ating buong buhay. Bagamat
ang Dakilang Maykapal ay may kapasiyahan kung hanggang kailan tayo mabubuhay,
mayroon naman tayong kapangyarihan na piliin
kung papaano natin gagamitin ang mga gintong
sandali na ipinagkaloob Niya sa atin. Ang ninanasà ng Dakilang Maykapal ay
gugolin natin ang ating panahon sa mga bagay na may kahalagahan at kapakinabangan
na siyang plano Niya para sa atin. Isa na rito, kung papaano makakamit ang
lunggating ito, --ang magkaroon tayo ng tama at balanseng iskedyul.
Kahit
na marami ang tumatanggi na mahirap at nakakapigil ito sa mga nais nating
magawa pa. Sa katunayan, ito ay nakakatulong para higit tayong makapag-ukol ng
atensiyon para sa ating mga sarili, at hindi naa-aksaya lamang sa mga
distraksiyon, lalo na sa sosyal media. Isang simpleng paraan ito para
makapag-ukol ng karagdagang panahon sa marami nating aktibidad at mga
responsibilidad sa ating buhay.
Tandaan
lamang, hindi tayo gumagawa ng iskedyul para matapos ang ating mga gawain,
bagkus ang mag-organisa sa ating panahon na siyang nais ng Dakilang Maykapal para sa atin. Nabubuhay
ngayon tayo sa maraming distraksiyon na inaaksaya ang ating panahon sa mga
bagay na hindi nakakatulong o nakapagpapaunlad na dapat sana ay magamit sa mga kapakipakinabang.
Paglimiin ito nang maigi:
Bigyan natin ng makabuluhang pansin ang ating mga relasyon. Pumasok
tayo sa buhay may-asawa, sa pagiging magulang, bilang kapatid, amain o tiyahin,
o sa pakikipag-kaibigan, ito ay nangangailangan
ng tungkulin at kaakibat na mga responsibilidad. Papaano natin ginugugol ang ang
ating panahon sa ating mga mahal sa buhay? Hindi lahat ng panahon, sila
ay palaging nasa ating tabi.
Maglaan
tayo ng iskedyul para sa ating gawain. Sa puntong ito, dito tayo laging nagkukulang.
Sa pagnanais nating marating at makamit ang kasaganaan at kaginhawaan,
nakakalimutan natin na hindi lahat ay salapi o karangyaan. Kung ang kapalit
naman nito ay ang ating kalusugan, at pagkapariwara ng ating pamilya. Lagi
nating alalahanin; sa katapusan ng buhay, lahat ng bagay ay ating iiwanan, ni
isang totpik wala wayong madadala. Kundi ang hindi malilimutang mga ala-ala na
ating maiiwang pamana.
Huwag
din nating kalimutan ang magpahinga at ang magsaya. Hindi nilikha ng
Maykapal ang ating mga katawan na walang pahingá. Makinà man ay inihihinto
kapag sobra na itong umiinit. Ang ating katawan lalo na kung laging kulang sa tulog,
kahit papaano ay magawang umidlip sa ilang saglit. Sapagkat katulad ng baterya
ng selpón, ang ating katawan ay kailangang i-charge din. At kapag lagi kang
masaya, mananatili kang maligaya.
At sa
huli, ito ang pinakamahalaga sa lahat; mag-ukol ng sapat na panahon upang
makipag-ugnay sa Dakilang Maykapal. Kung ang alam mong dasal ay ang
magpasalamat (hindi ang palaging dumaing
at manghingi), ito ay sapat na. Ang Kanyang pagpapala ay walang pagkasawà. Patuloy
nating konsiderahin kung papaano tayo puspusang magmamahalan, nagkakaisa
(bayanihan), nagtutulungan, tungo sa ikakapayapa, ikakaunlad, at ikaliligaya
ng bawat isa sa atin. Isa para sa lahat, at lahat para sa isa.
Maraming Salamat po.
Jesse Navarro Guevara
wagasmalaya.blogspot.com
Lungsod
ng Balanga, Bataan
Ika-29
ng Hulyo, 2016
No comments:
Post a Comment