Mahalagang Mensahe para sa Iyo

Isang tagpo sa barberya ni Mang Lucio. Tulad ng dati, nakagawian na ni Kuya Bening ang magbasa ng biblia tuwing magpapagupit. Sa araw na ito, ay wala ang suki niyang barbero at mismong may-ari ng barberya na si Mang Lucio ang pumalit para gupitan siya.

   Kuya Bening: Magandang umaga po sa inyo.

   Mang Lucio: Magandang umaga din sa iyo, iho. Kamusta na ang buhay natin?

   Kuya Bening: Mabuti po naman, at patuloy ang pamilya ko na pinagpapala ng Diyos.

     Napakuno't noo si Mang Lucio at umiiling sa narinig kay Kuya Bening, at nakaismid na nagpatuloy sa paggupit.

   Mang Lucio: Eh, di patuloy din tulad ng dati ang takbo ng buhay ninyo?

   Kuya Bening: Sa tulong po ng Diyos, hindi po naman Niya kami pinababayaan. Katulad din

                          po nang nangyayari sa inyo.

     Napahinto sa paggupit si Mang Lucio, at napatawa nang malakas ngunit pailing-iling ang ulo.

   Mang Lucio: Kamusta naman sa trabaho mo, iho?

   Kuya Bening: Maganda po naman at sa susunod na buwan ay magiging manedyer na po ako

                          sa departamento namin.

    Muling napahinto sa paggupit si Mang Lucio, at nagsimulang lumungkot ang kanyang mukha.

 

   Mang Lucio: Buti ka pa, 'yong panganay ko, natanggal na naman sa trabaho niya. Wala

                         pang dalawang buwan sa kanyang pamamasukan ang damuhong anak kong

                        'yon!. 'Yong pangalawa ko namang anak, hanggang ngayon nasa ospital pa dahil         

                        patuloy na lumalala ang kanyang karamdaman. Puro barkada at alak kasi ang

                       inaatupag ng dyaske! Nagka-hepatitis tuloy!

   Kuya Bening: Huwag po kayong malabis na mag-alala, manalangin po tayo sa Diyos at hindi

                       Niya tayo pababayaan.

     Umasim ang mukha ni Mang Lucio sa narinig. Natapos na ang gupitan, at habang pinapagpag ang mga nagupit na buhok sa telang nakabalabal kay Kuya Bening, ay nanggagalaiting nagpahayag ng kanyang kinikimkim na paniniwala si Mang Lucio.

   Mang Lucio: Wala ang mga 'yan, hindi nakukuha sa panalangin at pa-diyus-diyus ang buhay.

                         Bata pa ako hindi na ako nagpapaniwala sa diyus. Gawa lang ng mga tao

                        'yan!Hindi totoo 'yan kundi mga panakot lamang!

     Habang tumatayo mula sa pagkakaupo ay nabigla si Kuya Bening sa narinig, at nag-aalalang nagtanong.

   Kuya Bening: Bakit po ninyo nabanggit 'yan?  

   Mang Lucio: Paglabas mo dito sa barberya, at kung pagmamasdan mo lamang ang mga tao

                         na nakapaligid sa iy, ... ay maiintindihan mo, ... na talagang walang diyus na

                         umiiral sa mundong ito. At kung tunay na umiiral ang diyus, ipaliwanag mo nga

                        sa akin, kung bakit maraming tao ang napapariwara, mga biktima ng mga

                        karahasan, mga nagkakasakit, at mga naghihirap? Bakit napakaraming bata ang

                        mga palaboy sa lansangan? Patuloy ang droga, korapsyon, mga patayan, at mga

                        pagnanakaw sa bansa natin? At kung talagang ang diyus ay totoo, wala na sana

                        tayong mga kapighatian, at mga kalungkutan  sa mundong ito. Sana, ...disin sana

                        ay nilikha na lamang ng diyus tayo... na laging masaya.

   Napatigil si Kuya Bening sa kinatatayuan at malungkot na napatitig kay Mang Lucio. Halos pabulong na nausal niya ang, "Patawarin po Ninyo siya at hindi niya batid ang kanyang binabanggit."

   Mang Lucio: Kung totoong may diyus, bakit niya pinapayagang mangyari ang mga paghihirap

                         na ito sa mundo?

  Bagama't magkahalong awa at lungkot ang nadarama ni Kuya Bening pinilit pa rin niyang ngumiti at nagpaalam na. Subalit nang siya ay nasa labas na ng barberya ay nasulyapan niya sa may gilid ang isang lalake na mahaba ang buhok. Bigla siyang napangiti sa kanyang naisip. Pinakiusapan niya ang lalake na samahan siya sandali sa loob ng barberya at may ipapaliwanag lamang kay Mang Lucio.

   Kuya Bening: Alam po ninyo Mang Lucio, walang barbero na umiiral dito sa mundo.

   Mang Lucio: Anooo? At paano naman ako na isang barbero? Para saan naman ba ako, ... at

                         anong itatawag mo sa akin kapag gumugupit ako ng buhok ng tao?

   Kuya Bening: Walang barbero po, Mang Lucio. Dahil kung may barbero, disin sana ay wala

                         ng tao na may mahabang buhok na tulad nito at katabi ko pa ngayon.

   Mang Lucio: Mayroong mga barbero, at ako ay tulad din nila na gumugupit ng buhok ng tao.

                        Ang problema lamang kung bakit may mahabang buhok ang mga tao, dahil ayaw

                        nilang lumapit sa akin.

   Kuya Bening: Eksakto! Tamang-tama ang tinuran ninyo!. Iyan talaga ang punto at tahasang

                          kailangan natin. Ang Diyos ay totoong umiiral sa mundong ito, dangan nga

                          lamang maraming tao ang ayaw lumapit sa Kanya. Kung kaya't marami sa atin

                          ang mga nagdurusa, mga namimighati at may miserableng mga pamumuhay sa

                          mundong ito.

   Matapos ito, magiliw na nagpaalam si Kuya Bening. "Maraming salamat po Mang Lucio, at magandang araw po sa inyo."

   Napatulala si Mang Lucio nang ilang sandali, at maya-maya pa ay ngumingiting naunawaan ang naganap na tagpo.

Umaasa po ako na naunawaan din natin at maihahambing ang tagpong ito sa ating mga buhay.

Harinawa.

Jesse Navarro Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan

Ika-17 ng Agosto 2016