Kasi Mahirap lang Kami

Hanggat binabanggit ang mga katagang ito ay walang nababago, at ang Sanlibutan ay patuloy na ibibgay ito sa iyo. Maaari namang bigkasin na, “Mayaman tayo, dangan nga lamang ayaw nating kumilos at kunin ang pagpapala na nakatakdang ibibigay para sa atin.”

   Bakit tayo naghihirap? At anumang kalagayan o kinasadlakan natin, hindi ba ayos lamang at panatag na tayo? Kahit na patuloy tayong nababagabag sa mga pangangailangan sa buhay, ayos lang ang mga ito. Nawala na ang kasiglahan na makipagsapalaran pa, sumubok pa at lumaban sa buhay. Komportable na tayo anuman ang nasa ating harapan. Panatag na tayo at may mga dahilan; “Magtiis kapag ang ulam ay dilis.” “Bumaluktot kapag ang kumot ay maliit.” “Kahit na may tagpi ang bubong at karton ang dingding, kami ay makakaraos din.” “Makukuha din ‘yan sa patama-tama.” “Bahala na!” Mga patapong pananalita na talagang sabláy at hindi tumamà sa hangaring umunlad sa buhay.

   Ang pinakamapanganib sa karamihan sa atin ay hindi ang ating pagtudlà ay napakataas at tayo ay sumablay, kundi higit itong mababa at tayo ay tumamà, doon sa lupa na ating tuntungan, at ang mga bulati na lamang ang ating pinagtiisan.