Kabutihan ang Kailangan

Pinagpapala ang mapagbigay nang walang naaala-ala. At maging 
ang mga tumatatangap nang hindi nakakalimot.

Kung nais mong maging masaya, nasa paglilingkod ang kasagutan. At kung nais mong maging maligaya, maglingkod sa tuwina. Walang bagay na magagawa mong makuha kung hindi mo muna  ito ibibigay. Kung nais mong igalang ka, gumalang ka muna. Unahin mo munang igalang ang iyong sarili, at sinuman ang nasa iyong tabi ay igagalang ka. Nais mong mahalin ka? Mahalin mo muna ang iyong sarili, sapagkat walang magmamahal sa iyo kung wala kang pagmamahal sa iyong sarili. Hindi mo magagawang ibigay ang bagay na wala sa iyo. Nais mo ng kaibigan? Kaibiganin mo muna ang iyong sarili, at kusang darating ang mga kaibigan na hinihintay mo. Dahil kapag nagawa mo ito, magiging madali na para sa iyo ang makipagkaibigan sa iba.

   Kapag nagagawa mong paglingkuran ang iyong sarili, inaaruga, iginagalang, at pinagyayaman; anumang larangan na iyong mapusuan ay magtatagumpay. Ito ay nakatakda at kusang magaganap. Ito ang tunay na tinutungo sa lahat ng may buhay sa mundo. Ang makapaglingkod at makagawa ng positibong kaibahan sa buhay ng iba—na magkaroon ng kahalagahan, pagkakakilanlan, at maiiwang pamana.

   Ang paggawa ng kabutihan ay likas sa ating pagkatao bilang bahagi ng lipunan na ating ginagalawan. Walang nabuhay na mag-isa sa pamamagitan lamang niya. Anumang pagkilos na ating ginagawa, lalo na kung nakakatulong sa iba ay nagdudulot ng pagbabago sa pamayanan. Ito ang ispirito ng bayanihan--ang pagtutulungan at damayan para sa kagalingang panlahat.

Nangyayari lamang ang mga kabuktutan at mga karahasan kung wala nang natitirang mabubuting mamamayan sa isang lipunan. Kung magagawa lamang na tanggalin ang maskara sa ating mukha at harapin ang katotohanan, mapagmamasdan natin na tayong lahat ay nagnanasang magmahal, ang mahalin, ang matanggap, ang pahalagahan, maging mapayapa, at makapaglingkod sa iba.

    Batid natin na ang ating pagkakalitaw dito sa mundo, na may tinutungo at may mga tungkuling nararapat na magampanan. Ang makagawa ng makabuluhang kaibahan sa ating kapwa at pamayanan. Ang pinakamatamis na damdamin ay ang maglingkod nang walang hinihintay na anumang kapalit, ngayon, bukas, at kailanman.

   Ang mainam na paraan para masumpungan ang sarili, ay ang makalimutan ito sa paglilingkod para sa iba.

   Napaglingkuran mo ba ang iyong sarili at ang iba sa araw na ito?