Mapaklàng Pakikisama

Kapag pakikipagkaibigan, tandaan ito, kung pakikisamâ naman, kalimutan ito. 

Marami ang nakakapuna sa tipo ng relasyon na may bahid ng “pakikisama.” Dahil mistula ito na isang pikit-matang obligasyon na walang hangganan. Kailangang marunong kang makibagay at makisunod sa anumang panahon, mga pagkakataon, at kahit na sa mga karaniwang bagay. Sapagkat pakikisama ang layunin, kailangan ang panunuyô. Walang iwanan at sisihan kahit na anuman ang mangyari. Alipin na nakabilanggo ang relasyong tulad nito. Hindi malaya at laging sunod-sunuran na tila may kinatatakutan.

   Sa katagang “pakikisama,” kinalimutan mo na ang tungkol sa iyong sarili basta magiliw kang tinatanggap ng iyong mga kasamahan. Isa itong PAKIKI-usap para lamang mai-SAMA anuman ang kahinatnan. Para masabi lamang na may grupo o pangkat kang sinasamahan. At kung ito ay walang makabuluhang layunin para sa kapakanan ng bawa’t isa, pakikisamâ ang umiiral dito at hindi pakikiunlad. Hindi kailangang ipakisama kung ang layunin mo ay mabuti at kapakinabangan ang tinutungo. Ang mabuting gawain na huwaran ay sinasamahan, hindi ipinapakisama.

   Kapag nagnanasang makisama at manuyo sa ibang tao, mapapansin natin na taliwas at sumasalungat ito sa tunay na pakikipagrelasyon. Hindi ito pantay kapag higit kang nakikisama kaysa sa normal at karaniwang relasyon. May paborito at nakikisama para higit kang tanggapin ng iba. Kapag ginagawa ito, naliligaw ka sa iyong tunay na layunin sa buhay. Ang tunay na pagkatao ay hindi ipinapakisama, kundi ipinapakilala sa gawa. Walang panunuyo, hindi amuyong, at palasunod.

   Sa ganang akin, ang pakikisamà ay pakikisamâ. Makipag-kaibigan nang walang pakikisamâng namamagitan.. Kung nais mo ng matalinong buhay, ipamuhay mo iyong paraan at paninindigan, hindi sa pahintulot o aprobal kung matatangap ka ng iba.

Sa dalawang tao na laging magkasama, ang relasyon ay magkapantay.Subalit kapag ang isa ay palautos at ang isa naman ay palasunod; nakikisama ang palasunod at bisyo na ang manuyo.