Takasan ang Bitag ng Paninisi

Ang paninisi ay isang pinakamataas at nakakahawang proseso, patuloy na nilulubid hanggang maging isang matibay na kable. Sa kasalukuyan, tayo ay namumuhay sa isang kultura na batbat ng paninisi, na kung saan ang ating mga hintuturo ay nakatutok kahit kanino maliban sa ating mga sarili, tumatakas sa responsibilidad, humahanap ng damay, lumilikha ng mga isyu, pumupuna, namimintas at nagpupumilit na maimpluwensiyahan kung ano ang ating iniisip, nadarama, at gagawin.

   Kapag may bagay na namali, ang unang magaganap sa karamihan natin kadalasan ay “Sino ang dapat sisihin sa nangyari?” Ang paninisi ay nagsimula pa noon at may mahigit nang dalawang libong taon ang nakaraan. Sinisisi ni Adan si Eba kung bakit pareho silang pinalayas sa paraiso. At sinisisi naman ni Eba ang ahas na tumukso sa kanya. 

   Ang mga bitag o patibong na sadyang nagtatali at gumagapos sa atin ay yaong mga bagay na umiiral sa ating mga isipan. Bago tayo manisi, kinakailangan maunawaan muna natin kung magagawa natin na huwag magdahilan. Sa paghahanap ng tamang kasagutan sa pagitan ng pinagmulan, epekto o resulta, at paninisi, matutuklasan natin ang tamang kasagutan para matanggap ang mabisang kahatulan nang may kababaang loob, kung kinikilala ang posibilidad na tayo ay magkakamali. At ang pagkakamali ay inaamin para baguhin at maitama. Hindi ito tinatakasan at isinisisi sa iba.

   Kaysa inaakala na ang problema ay nakaatang sa iba, o maging wala tayong kabatiran na bahagi pala tayo sa pagkakamaling ito, kailangang patuloy tayo sa paghahanap kung ano ang tunay na pinagmulan ng mga problema at pagsumikapang malunasan ang mga ito, nang maiwasan natin na humatol at manisi sa iba.