Pasasalamat

 

Siya ay higit na matalino kung hindi siya namamanglaw sa mga bagay na wala sa kanya, at nagagalak doon sa mga bagay na mayroon siya.

Kahit hinihingi ng pagkakataon ay hindi mabigkas, … at madalas ay nakakaligtaan pa natin, ang magpasalamat. Gayong ang pasasalamat ay isang mainam na saloobin. Kung magagawang magpasalamat sa lahat ng bagay at kaninuman sa iyong buhay, ang magandang pagpapala ay sasaiyo. Ito ang tamang pintuan para makaiwas sa darating na panganib. Hinuhugot nito ang tinik na nakabaon sa iyong dibdib.

   May nagtanong, “Pati ba ang masasama at malulungkot na mga pangyayari sa buhay ay dapat pasalamatan?” Nararapat lamang. Kung matatanggap mo ang mga ito at makakayang bigkasin ang, “Salamat po, Diyos ko.” Malaking kaginhawaan ang iyong madarama. Anumang bagay, maging mabuti o masama man, masaya o malungkot man, nakakatuwa o nakakagalit man ito, at magagawa mong pasalamatan, makakaiwas ka sa mga pagkagalit, mga pagkatakot, mga panghihinayang, mga bagabag, at kawalan ng pag-asa. Higit kaninuman, ikaw sa lahat ang makikinabang para dito. Sapagkat kung hindi mo ito magagawa, malaking pinsala ang idudulot nito sa iyong isipan at kalusugan.

   Ang pasasalamat ay upang wakasan ang kasiphayuang nadarama, kalimutan ito at mailipat kay Bathala ang lahat para sa Kanyang kapasiyahan. Hangga’t patuloy mong kinikimkim ang bagabag at hindi magawang alpasan ito ng pasasalamat, patuloy din ang kamandag nito sa paglason ng iyong pagkatao. Sa kalaunan kapag sumagad na, ay humahantong ito sa kapahamakan. Tanging nasa pasasalamat lamang, magagawa nating takasan ang anumang bumabalisa sa ating isipan. Ang makakalunas lamang sa mga bagabag at mga kalituhan ay taimtim na pananalig.

Lahat tayo ay patuloy na pinupukol ng mga kasiphayuan sa buhay, kung papaano mo ito haharapin ay siyang magpapasiya ng kaligayahan at kapighatian sa iyong buhay.