Ang Mayabang na Palaka

 

    Naghahanda na ang dalawang gansa sa paglipad patungong katimugan. Ito ay para sa kanilang taunang paglipat sa ibang pook upang manginain. Napansin sila ng isang palaka na kanina pa nagmamasid. Maya-maya, may ipinakiusap ito sa kanila,

   “Maaari bang sumama rin ako sa inyo?  Kasi kakaunti na lamang ang pagkain dito, tiyak gugutumin lamang ako,” ang samo ng palaka.

   “Bakit ba hindi? Kaya lamang papaano ka namin maiilipad, gayong abala ang aming mga pakpak?” ang paliwanag ng isang gansa.

   “Kung talagang ibig mo, gumawa ka ng paraan at isasama ka namin,” dugtong naman ng isa.

   Kumuha ang palaka ng isang mahabang tangkay ng talahib at sinabing kagatin ng dalawang gansa ang magkabilang dulo nito, habang siya naman ay kinakagat ang gitna. 

Sa paraang ito, nailipad siya na nakabitin, at sinimulan ng tatlo ang mahabang paglalakbay.

   Dumaan sila sa isang nayon, at dito’y nagkagulo ang mga tao sa ibaba sa naiibang tanawing nakita. Humanga sila sa pambihirang kaparaanan na nakita sa tatlo.  

   “Sino kaya sa kanilang tatlo ang matalino at nakaisip ng paraan sa paggamit ng tangkay, upang mailipad ang palaka?” ang tanong nila.

   Nadinig ito ng palaka, at galak na galak sa papuri. Kapagdaka'y buong pagyayabang na bumanat ng pagmamalaki,

   “Ako, ako ang lamang ang nakaisip nitooo, aaay, naku pooo!”  

   Sa pagbitaw ng kagat nito sa tangkay ay bumulusok ito sa pagkahulog, tungo sa kanyang kamatayan.