Isang Taos-Pusong Pagbati,

Isang Taos-Pusong Pagbati,

 MABUHAY! . . . sa patuloy na Kapayapaan at Kaligayahan para sa ating lahat.

Nasa Katotohanan ang Lahat

 Matapos ang maghapon, ang mga katanungang itatanong natin sa ating mga sarili ang siyang magpapasiya kung SINO tayo at kung ANO ang magaganap sa atin.

1- Maligaya siya kung saan ang katotohanan ay kanyang nababatid, hindi nang makukulay na talumpati o hungkag na salita, bagkus sa kanyang kamulatan. At nakahihigit pa ang isinasakatuparan ang mga ito.

2- Ang ating mga opinyon o mungkahi at ang ating mga nadarama ay laging ipinagkakanulo tayo sapagkat hindi nila nakikita ang kanilang mga sarili. Paanas at paimpit ang kanilang mga taghoy na nagiging katotohanan sa mga ginagawa.

3- Anong silbi nito para sa atin na alamin at pagtalunan ang mga walang katuturan at mga bagay na lihim kung hindi naman tayo masisisi kung wala tayong nalalaman sa araw ng paghuhukom.

4- Isang kahangalan ang pansinin at usisain ang mga masalimoot at mapanakit na mga bagay habang pinapabayaang tuklasin ang mga pangangailangan at nakapagdudulot ng kasaganaan. Tayo, na may mga mata, ay hindi nakakakita. Tayo, na may mga tainga, ay hindi makarinig. Tayo, na may bibig, ay hindi makapagsalita. Patuloy na natutulog o nagtutulog-tulugan sa mga kaganapan. Mananatili na lang ba tayong sakbibi ng siphayo at pighati?

5- Bakit tayo nahuhumaling sa mga palabas at libangan na walang kapupulutang kabutihan at kaunlaran, bagkus nagagawang manhid pa ang ating mga pagkatao at walang pakikialam. Nauuwi sa pagkakawatak-watak at walang direksiyon na patutunguhan.

6- Siya na kung saan ang salita na walang hanggan ay nangungusap; ay nakaligtas mula sa maraming opinyon. Mula sa Salita dumating ang lahat, at ang lahat ng bagay ay nangungusap ng Salita. Walang tao kung walang Salita ang makauunawa o tamang humatol kaninuman

7- Siya para sa kanya ang lahat ng bagay ay isa, at nagagawang mapag-isa ang lahat ng bagay, at nakikita ang lahat ng bagay ay isa, ay magiging matatag ang puso at tinatamasa ang kapayapaan sa Diyos.

8- Aking Panginoon ng katotohanan gawin mo akong kaisa sa Iyo sa walang hanggang pag-ibig.

9- Lagi akong napapagod na mapanood, madinig at mabasa ang maraming bagay na walang kabuluhan. Tanging sa Iyo, O aking Diyos, ang akin lamang na kailangan at lahat ng aking pinakamimithi.

10- Hayaan ang lahat ng tagapagturo ay tumigil at manahimik, at lahat ng nilalang ay tumahimik. Hayaang lahat ay manatiling katahimikan upang marinig ko ang Diyos na kinakausap ako.

11- Hangga’t ibayong nakikipag-isa ang tao sa Diyos, ibayo din siyang makauunawa, sapagkat ang liwanag ng pagkakaunawaan ay nanggagaling sa kalangitan.

12- Ang wagas, dalisay, at mapagkumbabang diwa ay hindi nagagambala ng mga bagay sapagkat ginagawa niya ang lahat ng mga bagay sa kaluwalhatian ng Diyos, at nagpupunyaging palayain ang sarili mula sa mga pag-uusisa, at walang kabuluhang taltalan.

13- Anumang humahadlang at bumabagabag sa iyo ay higit pa sa iyong sariling kapalaluan.

14- Ang isang mabuti at masugid na tao ay unang ipinapasiya sa kanyang sarili ang mga bagay na kanyang planong gawin. Ang mga planong ito ay hindi maghahatid sa kanya sa makamundong pagnanasa at bisyong makamkam, nasusupil  niya ang mga ito sa pamamagitan ng makatwirang kaisipan.

15- Sino ba ang may matinding pakikihamok kaysa doon sa gumagamit ng lakas upang talunin ang kanyang sarili? Ito ang kailangan nating gawain. Ang talunin ang ating mga sarili sa araw-araw, palakasin at pagyamanin ang ating mga diwa.

16- Ang kasakdalan sa daigdig na ito’y may mga bahid ng kapintasan nito, at ang ating maningning na kabatiran ay mayroong mga aninong nagkakanlong dito. Sapagkat higit na magniningning ang liwanag kung ito’y nakatanglaw sa karimlan.

17- Ang mapagkumbabang kabatiran sa iyong sarili ay katanggap-tanggap sa Diyos kaysa sa paghabol at pagtuklas sa makamundong kaalaman.

18- Ang pagkakatuto o karaniwang kabatiran sa mga bagay ay hindi kailangang iwasan. Ito ay mabubuti at katanggap-tangap sa Diyos; subalit ang may malinis na konsensiya at marangal na buhay ay kailangang higit na pagtutuunan at makamtan.

 19- Sapagkat karamihan ay pinili ang magpakarunong kaysa matiwasay na buhay, patuloy silang napapahamak at ipinagkakanulo gaano man ang ibinubunga o saysay ng mga ito.

20- Kung ang mga tao ay lubos na magsisikhay kumilos; sa pagbunot sa ugat ng mga masasamang bisyo at katiwalian, at magtanim ng mga kagandahang asal at pawang kabutihan, katulad ng paghahanda ng mga katanungan, walang mangingibabaw na kabuktutan sa daigidig.

21-Sa araw ng kahatulan; nakatitiyak hindi tayo tatanungin kung ano ang natutuhan natin, bagkus kung ano ang ating mga nagawa, hindi ang ating mga binigkas na pangungusap, bagkus kung papano tayo nagpakumbaba sa naging buhay. Ano ang ginawa mo sa iyong hiram na katawan at sa pangalang ipinagkaloob sa iyo?

22- Sagutin mo ako, nasaan ngayon ang mga dakilang tao na iyong kilala, nakita o nadinig habang nagsasalita noong sila ay nabubuhay? Ngayon, ang iba ay tinatamasa ang katulad na posisyon. Sila naman ang pinupuri at pinapalakpakan, at sa aking palagay, sa kalasingan ng tagumpay hindi man lamang nila naiisip ang mga naunang tao. Gayong ang lahat sa mundong ito’y matuling lumilipas, kumukupas at tuluyang naglalaho. Sa panahon ng kanilang buhay, kilala at tanyag sila. Ngunit ngayon walang nakakakilala o nagsasalita tungkol sa kanila.

23- Kung ang kanilang mga buhay ay nagampanan katulad ng natapos na mga karunungan, patuloy silang magiging maligaya hanggang sa kanilang paglisan.

24- Marami ang mga napapahamak sa mundong ito dahilan sa kahangalang makasarili; magpakatalino, magpakayaman, at manatili sa kapangyarihan upang malubos ang kasiyahan at makalimutan ang maglingkod sa kapwa. Wala silang kabatiran na nasa paglilingkod lamang masusumpungan ang hinahanap na kaligayahan. Walang pagsasaalang-alang na ito’y kaluwalhatian sa Diyos. Sapagkat mas gugustuhin pa nilang maging sikat at kinahuhumalingan kaysa maging mababa at makapaglingkod.

25- Siya na tunay at wagas na dakila ay mapagkumbaba at mahinahon, hindi naghahanap, nanghihingi, at nagtatampisaw sa mga parangal, papuri, at hungkag na palakpakan. Tunay at dakila dahil may kawanggawa at pagmamalasakit. Tanging may kawili-wiling kabatiran na ang lahat ng makamundong pagnanasa ay mistulang mabahong pusali na kinakailangang linisin at pagandahin upang maging katanggap-tanggap sa Diyos. At siya na tunay na nakakaalam ang nagsasagawa sa kagustuhan ng Diyos at tinatalikdan ang sariling kagustuhan.

 Ang katotohanan lamang ang makapagpapalaya sa atin.

Jesse Guevara 

Lungsod ng Balanga, Bataan

Ang Aking Panata

Mabighaning PILIPINAS

Magkaroon ng Inspirasyon

Pagdakila sa InangBayan

Isang Malaking Karangalan

Tinig ng Bayan

Nasa Pagkakaisa Lamang

Mabuhay nang may Katuturan

Ang sanlibutan ay mayroong tatlong katangian na hindi mapupuksa; Pagkatao, Pagkamulat, at Pag-ibig. At nasa tao ang gawa para may pagpapala.

Naisin man natin o hindi, maging nakahanda man tayo o hindi, darating ang nakatakdang panahon na ang lahat ay matatapos din.

Walang nakakatiyak kung kailan ito magaganap. Sa isang iglap na hindi inaasahan, ipipikit natin ang ating mga mata nang lubusan.

Lahat ng iyong nakikita, naririnig, naaamoy, nalalasap, at nararamdaman ay hindi na magbabalik pa. Ang mga ito'y tuluyan nang mawawala.

Wala ng mga bukang-liwayway at ginintuang mga silahis ng araw, walang ng mga pagbilog pa at maliwanag na tanglaw ng buwan, wala ng mga sandali, ng mga oras o mga araw na madarama at palilipasin.

Lahat ng mga bagay na nakulekta o naipon mo, maging ito’y mga salapi o mga dekorasyon, kagamitan o sasakyan, bahay o kasuotan, ay mapupunta sa makakatanggap ng mga ito. Iiwanan mong lahat ito. Mga pamana itong hindi mo na madadala pa sa iyong patutunguhan. Kahit na isang totpik ay wala kang madadala.

Ang iyong kayamanan, katanyagan, at kapangyarihan ay wala nang magagawa pa. Ang iyong posisyon o katungkulan ay mistulang mga bula na kusang maglalaho. Wala nang saysay pa kung ano ang mayroon ka o kung mayroon kang pagkakautang na dapat mabayaran.

Ang iyong mga pagkasuklam, mga pagkagalit, mga panggigipuspos, mga panghihinayang, mga pagngingitngit, at mga panibugho ay tuluyan nang mawawaglit. At pati na ang iyong mga pag-asam, mga pangarap, mga ambisyon, mga plano, at nakaatang na mga lunggati ay tapos nang lahat. Wala na itong mga saysay pa. Lahat ng mga ito ay wala ng gaano mang kapirunggit na halaga pa.

Ang mga tagumpay at mga kabiguan na kumain nang maraming panahon sa iyo at malabis mong pinagtuunan ng pansin ay wala na ring halaga pa.

Wala na ring katuturan kung saan ka man nanggaling o kung saang komunidad ka tumira, gaano kaganda ang iyong bahay o kamodelo ang iyong sasakyan, at kung sino ang iyong mga naging kaibigan at mga nakasama. Maging ang inpluwensiya o koneksiyon mo sa lipunan ay pawang mga ipa na lamang at walang kalalagyan.

Hindi na rin mahalaga kung matalino o mangmang ka, maganda o pangit ka, matangkad o pandak ka, at maputi o maitim ka. Wala na itong mga saysay pa.

Dahil sa iyong paglisan ... ang lahat ng mga ito ay kasama mong lilisan. Lahat ay magdidilim at mauuwi sa alabok.

Kung gayon … Ano ba ang higit na mahalaga at sadyang may katuturan? Papaano ba masusukat at mabibigyan ng kahalagahan ang iyong mga araw na narito ka sa mundo?

Lahat ay lumilisan, lumilipas, at naglalaho ... Maraming bagay na hindi nabibigyan ng tamang atensiyon at priyoridad. Lagi tayong abala sa mga maliliit na bagay na nagnanakaw ng ating mahahalagang oras, na kung susuriin nating maigi ay pawang pag-aaksaya ng panahon. Hanggang sa mapansin natin sa harap ng salamin ang taong dati-rati'y bata, masigla at puno ng buhay. Subalit ngayon ay malamlam ang mga mata at marami ng mga gatla sa mukha. Ang buhok na dati'y malago at maitim ngayon ay madalang at puti na. Nawala na rin ang kisig at ganda, napalitan ng seryoso at pagkabalisa. Tila mayroong ginugunita, mga bagay na kung maibabalik lamang ay pipiliting itama. Kung maibabalik lamang ang naaksayang panahon mula sa mga walang saysay na pagkagumon, pagkalimot, at kawalan ng atensiyon sa mga may katuturang bagay. Disin sana'y ... walang mga hinanakit at karaingang maghahari sa kalooban. Disin sana ...

Ngunit huwag mabagabag ... Hindi pa huli ang lahat. Habang may hininga ay may pag-asa. Walang bata o matanda sa nais magbago ... at ang sansinukob ay naghihintay lamang upang ang lahat na nakatakdang mangyari sa iyong buhay ay kusang maganap na ngayon sa iyong mga pagkilos.

At ito'y ang harapin at pagtuunan ng ibayong atensiyon ...

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang iyong mga nabili, bagkus kung ano ang iyong mga naitayo.

   Hindi ang iyong mga inani, bagkus ang iyong mga ipinunla.

   Hindi ang iyong mga naipon, bagkus ang iyong mga naitulong.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang iyong mga natanggap, bagkus ang iyong mga naibigay.

   Hindi ang iyong mga tagumpay, bagkus ang iyong mga kahalagahan.

   Hindi ang iyong mga natutuhan, bagkus ang iyong mga naituro.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang iyong mga sertipiko at diploma sa dingding, bagkus sa mga alaala at pagdakila sa iyo.

   Hindi ang iyong mga kahusayan, bagkus ang iyong karakter at pagiging uliran.

   Hindi ang iyong mga pangako, bagkus ang iyong mga nagampanan. 

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang iyong mga hangarin, bagkus ang iyong mga pagpupunyagi at katatagan.

   Hindi ang iyong mga pagkatakot, bagkus ang iyong tahasang mga pagharap sa katotohanan.

   Hindi ang iyong mga katagang binitiwan, bagkus ang kalakip nitong mga paninindigan.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang iyong mga panahon sa opisina at gawain, bagkus ang iyong inilaang panahon sa iyong pamilya at mga mahal sa buhay.

   Hindi ang iyong pagkahumaling sa mga kasangkapan, bagkus ang pagbibigay ng atensiyon sa iyong mga anak.

   Hindi ang mga palakpak at pagkagumon sa barkada, bagkus ang pagtupad sa responsibilidad at pagkandili sa iyong mga mahal sa buhay.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang mainggit, manibugho, at mawalan ng pag-asa, bagkus ang gumawa, magpasalamat, at umasam na may magandang kapalaran na darating.

   Hindi ang magsawalang kibo at umasa na lamang, bagkus ang magsikhay at pagyamanin ang sarili.

   Hindi ang basta na lamang mangarap, bagkus ang magplano at simulang isagawa ito nang puspusan.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi ang mag-aksaya sa mga panooring walang saysay, bagkus pagtuunan ang pagpapaunlad ng sarili.

   Hindi ang makialam at punahin ang iba, bagkus ang supilin at kontrolin ang negatibong kaisipan sa sarili.

   Hindi ang makigaya at manatiling segunda mano, bagkus maging orihinal at malikhain sa bawa’t gawain.

Ang sadyang may katuturan ay …

   Hindi kung gaano karami ang mga taong kakilala mo, bagkus kung gaano karami ang manghihinayang at malulungkot sa iyong pagkawala.

   Hindi ang iyong mga alaala na maiiwan, bagkus ang mga mahalagang alaala ng mga nagmamahal sa iyo.

   Hindi kung gaano katagal kang maaala-ala, bagkus kung sino ang nakakaala-ala at kung para saan ito.

   Ang mabuhay nang may katuturan ang higit na dakila at ito’y hindi sadyang nangyayari. Hindi ito hinihintay at iniaasa kahit kaninuman. Ito ay nasa ating pagpili. May kapangyarihan tayong piliin kung ano ang higit na may katuturan sa bawa’t sandali na ginugugol natin sa maghapon. Bawa’t araw, mayroon tayong oportunidad na baguhin ang ating buhay. Baguhin ang hindi natin na mga naiibigan at walang mga katuturan. Palitan ang mga bagay na nagpapahirap at nagpapalungkot sa atin. Huwag nating palipasin ang mga sandali na hindi natin tinatanong kung sino tayo? … ano ang ating nais? … at kung saan tayo pupunta?

 Sana ... nalaman ko ito noon pa. Sana naiwasan kong makagawa ng mga kapahamakan at kapinsalaan sa iba. Sana ... Huwag na natin pang hintayin ang umabot na bigkasin pa ang SANA ...

Pakatandaan lamang: Ang mga bagay na ito ang nagwawasak sa sangkatauhan: mga pulitika na walang prinsipyo; kaunlaran na walang pagmamalasakit; kayamanan na galing sa katiwalian, kaalaman na hindi ginamit; relihiyon na komersiyal; at pananampalatayang walang mga pagkilos. Ang mga ito ay nangyayari dahil marami ang tulog, natutulog, at nagtutulog-tulugan.

Simpleng mga Instruksiyon ng Buhay

Mabuhay na matutong magmahal.

Matutong magmahal para mabuhay.

Magmahal nang mabuhay para matuto.

…upang ikaw ay mabuhay sa buhay na iyong pinapangarap.

Sa araw na ito, may katuturan ka bang nagawa? Mapupuri ba at sadyang nakakatulong sa iyong sarili at maging sa iba?

Aba’y kung hindi naman … puwede ba gumising ka naman …

… bago mahuli pa ang lahat.

Jesse Guevara

Lungsod ng Balanga, Bataan